Klimaatverandering, eerlijke handel en nieuwe energie. Hot items die vragen om aandacht, nu en in het nieuwe jaar. En jij kan er wat aan doen!
Wil jij ook zonder goede uitkomsten van de top in Kopenhagen iets in de praktijk brengen? Ben je niet bang om jouw verhaal te laten horen? Ben jij geïnteresseerd in duurzame ontwikkeling en vind je dat alle jongeren iets over dit onderwerp te zeggen hebben? Ben je tussen de 18 en 25 jaar en weet jij Nederlandse jongeren te bereiken en ideeën om te zetten in concrete acties?
Geef je dan nu op als VN jongerenvertegenwoordiger Duurzame Ontwikkeling.
Kijk op www.njr.nl en meld je aan voor 31 januari 2010.
Criteria:
Jij
- bent op 23 februari 2010 tussen de 18 en 25 jaar
- hebt de Nederlandse nationaliteit
- volgt met interesse de actualiteiten rondom duurzame ontwikkeling
- spreekt net zo gemakkelijk met ministers en politici als met jongeren
- ben geïnteresseerd in wat Nederlandse jongeren bezighoudt
- hebt creatieve ideeën hoe duurzame onderwerpen over te brengen op jongeren
- spreekt makkelijk in het openbaar
- bent gemiddeld twee dagen per week beschikbaar (16 uur p/w voor periode van 2 jaar)
- beheerst de Nederlandse en Engelse taal goed
Interesse?
Stuur je CV en motivatiebrief voor 31 januari naar verkiezing@njr.nl
Meer weten? Mail me gerust op michaelahogenboom@njr.nl
woensdag 30 december 2009
Mijn collega jongerenvertegenwoordiger worden?
Klimaatverandering, eerlijke handel en nieuwe energie. Hot items die vragen om aandacht, nu en in het nieuwe jaar. En jij kan er wat aan doen!
Wil jij ook zonder goede uitkomsten van de top in Kopenhagen iets in de praktijk brengen? Ben je niet bang om jouw verhaal te laten horen? Ben jij geïnteresseerd in duurzame ontwikkeling en vind je dat alle jongeren iets over dit onderwerp te zeggen hebben? Ben je tussen de 18 en 25 jaar en weet jij Nederlandse jongeren te bereiken en ideeën om te zetten in concrete acties?
Geef je dan nu op als VN jongerenvertegenwoordiger Duurzame Ontwikkeling.
Kijk op www.njr.nl en meld je aan voor 31 januari 2010.
Criteria:
Jij
- bent op 23 februari 2010 tussen de 18 en 25 jaar
- hebt de Nederlandse nationaliteit
- volgt met interesse de actualiteiten rondom duurzame ontwikkeling
- spreekt net zo gemakkelijk met ministers en politici als met jongeren
- ben geïnteresseerd in wat Nederlandse jongeren bezighoudt
- hebt creatieve ideeën hoe duurzame onderwerpen over te brengen op jongeren
- spreekt makkelijk in het openbaar
- bent gemiddeld twee dagen per week beschikbaar (16 uur p/w voor periode van 2 jaar)
- beheerst de Nederlandse en Engelse taal goed
Interesse?
Stuur je CV en motivatiebrief voor 31 januari naar verkiezing@njr.nl
Meer weten? Mail me gerust op michaelahogenboom@njr.nl
Wil jij ook zonder goede uitkomsten van de top in Kopenhagen iets in de praktijk brengen? Ben je niet bang om jouw verhaal te laten horen? Ben jij geïnteresseerd in duurzame ontwikkeling en vind je dat alle jongeren iets over dit onderwerp te zeggen hebben? Ben je tussen de 18 en 25 jaar en weet jij Nederlandse jongeren te bereiken en ideeën om te zetten in concrete acties?
Geef je dan nu op als VN jongerenvertegenwoordiger Duurzame Ontwikkeling.
Kijk op www.njr.nl en meld je aan voor 31 januari 2010.
Criteria:
Jij
- bent op 23 februari 2010 tussen de 18 en 25 jaar
- hebt de Nederlandse nationaliteit
- volgt met interesse de actualiteiten rondom duurzame ontwikkeling
- spreekt net zo gemakkelijk met ministers en politici als met jongeren
- ben geïnteresseerd in wat Nederlandse jongeren bezighoudt
- hebt creatieve ideeën hoe duurzame onderwerpen over te brengen op jongeren
- spreekt makkelijk in het openbaar
- bent gemiddeld twee dagen per week beschikbaar (16 uur p/w voor periode van 2 jaar)
- beheerst de Nederlandse en Engelse taal goed
Interesse?
Stuur je CV en motivatiebrief voor 31 januari naar verkiezing@njr.nl
Meer weten? Mail me gerust op michaelahogenboom@njr.nl
maandag 21 december 2009
Over de top
Voor mijn gevoel draaide de laatste weken alles om de klimaattop; politieke focus, media aandacht, mijn mailbox, mijn gastlessen, overal was klimaat het centrale thema omdat de verwachting was dat ‘Kopenhagen’ de uitkomst zou bieden voor het tegengaan van klimaatverandering op mondiaal niveau.
Samen met zo’n 1500 jongeren van over de hele wereld, nog eens een duizend tal NGO vertegenwoordigers, media en landendelegaties hebben we twee weken lang door het beruchte conferentiegebouw Bella Center gerend, met als doel om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen en wereldwijde afspraken te maken om de vervelende gevolgen van klimaatverandering die nu al gevoeld worden in veel ontwikkelingslanden te verhelpen.
De laatste dagen van de conferentie werd de sfeer grimmiger; vertegenwoordigers van de civiel society zoals de jongeren en NGO’s werden grotendeels geweerd uit de brandhaard van de onderhandelingen. De laatste dag hoorde ik slechts tot de 12 uitverkorene jongeren die nog naar binnen mocht. Door de grote gangen en zalen begaven zich nu slecht landendelegaties, ministers en wereldleiders (zo’n 119 stuks) en de media die op hun dook als gieren op een lijk. Nu we als jongeren formeel niet meer veel te zeggen hadden, probeerde we met t-shits met de tekst “how old will you be in 2050” de aandacht terug te roepen naar waar het eigenlijk om gaat; de toekomst van de aarde; van onze wereldburen van eilanden die drijgen te overstromen, woestijnen die oprukken, en gebieden die geteisterd worden door stormen, en ook van onze kinderen en kleinkinderen, slechts in mindere mate de toekomst van de wereldleiders in pak.
Vrijdagavond heeft de Amerikaanse president Barack Obama een politiek akkoord bekend gemaakt, dat onderhandeld werd met China, India, Zuid-Afrika en aan de zijlijn Europa. Het is geen bindend akkoord, en het is niet via een orgaan van de Verenigde Naties opgesteld (met participatie van alle landen).
Om een uurtje of 5 ’s ochtends stonden de tranen in mijn ogen toen de vertegenwoordiger van de Marshall Islands zijn speech deed. Hij sprak over zijn thuisland, dat van zijn voorouders, doch op wereld niveau niet meer dan een groepje koraaleilandjes die op een grove kaart niet eens zichtbaar zijn. En hoe hij na twee weken onderhandelen naar huis zou gaan, naar zijn kinderen en kleinkinderen. Maar met lege handen, hij heeft hun toekomst niet kunnen veilig stellen. Hun land zal verdwijnen.
Daar komt het dus op neer. Het gaat niet over de toekomst van al die mensen, maar enkel over een politieke deal die nu nog door de lidstaten van de klimaatconventie goedgekeurd moet worden. Die is niet bindend, en dus kan je nu al zien aankomen dat er niet al te veel van in huis zal komen. Inhoudelijk liggen er ook absoluut niet voldoende toezeggingen op tafel. Maar het moet gezegd, het proces naar Kopenhagen toe heeft wel heel wat landen aangezet om een stap vooruit te zetten. Alleen hebben we nu veel meer en veel grotere stappen vooruit nodig, en wel snel.
De Europese Unie heeft ook nog veel werk voor de boeg. Ze zegt steeds van zichzelf dat ze een leidersrol speelt, maar dat durf ik in vraag stellen. De EU schuift een uitstootvermindering van 20% naar voren, en is tegen de verwachtingen in nog steeds niet naar 30% opgeschoven. Dat wil ze enkel doen als andere landen ook ver genoeg gaan. Klinkt logisch, maar wat wel erg pijnlijk is: die 20% ligt onder het minimum dat wetenschappelijk nodig is.
Dus wat bleek nou na de slopende lange nachten in de conferentiezaal; onze wereldleiders hebben het niet op een akkoordje kunnen gooien. Moeten we nu volledig bij de pakken neer gaan zitten?
Dat ik nu niet depressief in een hoekje zit komt vooral door de enthousiasmerende jongeren met inspirerende verhalen van uit alle uithoeken van de wereld. Van Nigeria, tot Peru, de US, Europa en op kleine eilandstaatjes als Vanuatu schieten er jongereninitiatieven voor een duurzamere wereld en om klimaatverandering tegen te gaan als paddenstoelen uit de grond. Dit is voor mij het bewijs dat onze generatie klaar is om de ‘sense of urgency’ die ook onze wereld leiders zeggen te voelen, te vertalen naar het eigen handelen; door te letten op wat je koopt, eet, en doet tijdens studie en werk.
Wij als jongeren hebben invloed uit proberen te oefenen op de onderhandelingen door teksten aan te leveren aan delegatieleden, ministers en premiers te spreken, en te demonstreren. Maar dat was niet het enige; we kunnen niet wachten tot de ‘belangrijke’ mensen in pak ergens uit gekomen zijn. Daarom bleven we de blik vooruit richten, door ideeën te delen en samenwerkingsverbanden te leggen. Want het is wel duidelijk geworden dat als we klimaatverandering echt willen tegengaan, dat we dan zelf het leiderschap moeten tonen wat gedurende de klimaattop ontbrak. Ik hoop sterk, en zal zelf mijn uiterste best doen, dat een flop op de top de aandacht niet onttrekt van waar het hele circus om beginnen was; het tegengaan van klimaatverandering en de negatieve gevolgen daarvan.
Samen met zo’n 1500 jongeren van over de hele wereld, nog eens een duizend tal NGO vertegenwoordigers, media en landendelegaties hebben we twee weken lang door het beruchte conferentiegebouw Bella Center gerend, met als doel om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen en wereldwijde afspraken te maken om de vervelende gevolgen van klimaatverandering die nu al gevoeld worden in veel ontwikkelingslanden te verhelpen.
De laatste dagen van de conferentie werd de sfeer grimmiger; vertegenwoordigers van de civiel society zoals de jongeren en NGO’s werden grotendeels geweerd uit de brandhaard van de onderhandelingen. De laatste dag hoorde ik slechts tot de 12 uitverkorene jongeren die nog naar binnen mocht. Door de grote gangen en zalen begaven zich nu slecht landendelegaties, ministers en wereldleiders (zo’n 119 stuks) en de media die op hun dook als gieren op een lijk. Nu we als jongeren formeel niet meer veel te zeggen hadden, probeerde we met t-shits met de tekst “how old will you be in 2050” de aandacht terug te roepen naar waar het eigenlijk om gaat; de toekomst van de aarde; van onze wereldburen van eilanden die drijgen te overstromen, woestijnen die oprukken, en gebieden die geteisterd worden door stormen, en ook van onze kinderen en kleinkinderen, slechts in mindere mate de toekomst van de wereldleiders in pak.
Vrijdagavond heeft de Amerikaanse president Barack Obama een politiek akkoord bekend gemaakt, dat onderhandeld werd met China, India, Zuid-Afrika en aan de zijlijn Europa. Het is geen bindend akkoord, en het is niet via een orgaan van de Verenigde Naties opgesteld (met participatie van alle landen).
Om een uurtje of 5 ’s ochtends stonden de tranen in mijn ogen toen de vertegenwoordiger van de Marshall Islands zijn speech deed. Hij sprak over zijn thuisland, dat van zijn voorouders, doch op wereld niveau niet meer dan een groepje koraaleilandjes die op een grove kaart niet eens zichtbaar zijn. En hoe hij na twee weken onderhandelen naar huis zou gaan, naar zijn kinderen en kleinkinderen. Maar met lege handen, hij heeft hun toekomst niet kunnen veilig stellen. Hun land zal verdwijnen.
Daar komt het dus op neer. Het gaat niet over de toekomst van al die mensen, maar enkel over een politieke deal die nu nog door de lidstaten van de klimaatconventie goedgekeurd moet worden. Die is niet bindend, en dus kan je nu al zien aankomen dat er niet al te veel van in huis zal komen. Inhoudelijk liggen er ook absoluut niet voldoende toezeggingen op tafel. Maar het moet gezegd, het proces naar Kopenhagen toe heeft wel heel wat landen aangezet om een stap vooruit te zetten. Alleen hebben we nu veel meer en veel grotere stappen vooruit nodig, en wel snel.
De Europese Unie heeft ook nog veel werk voor de boeg. Ze zegt steeds van zichzelf dat ze een leidersrol speelt, maar dat durf ik in vraag stellen. De EU schuift een uitstootvermindering van 20% naar voren, en is tegen de verwachtingen in nog steeds niet naar 30% opgeschoven. Dat wil ze enkel doen als andere landen ook ver genoeg gaan. Klinkt logisch, maar wat wel erg pijnlijk is: die 20% ligt onder het minimum dat wetenschappelijk nodig is.
Dus wat bleek nou na de slopende lange nachten in de conferentiezaal; onze wereldleiders hebben het niet op een akkoordje kunnen gooien. Moeten we nu volledig bij de pakken neer gaan zitten?
Dat ik nu niet depressief in een hoekje zit komt vooral door de enthousiasmerende jongeren met inspirerende verhalen van uit alle uithoeken van de wereld. Van Nigeria, tot Peru, de US, Europa en op kleine eilandstaatjes als Vanuatu schieten er jongereninitiatieven voor een duurzamere wereld en om klimaatverandering tegen te gaan als paddenstoelen uit de grond. Dit is voor mij het bewijs dat onze generatie klaar is om de ‘sense of urgency’ die ook onze wereld leiders zeggen te voelen, te vertalen naar het eigen handelen; door te letten op wat je koopt, eet, en doet tijdens studie en werk.
Wij als jongeren hebben invloed uit proberen te oefenen op de onderhandelingen door teksten aan te leveren aan delegatieleden, ministers en premiers te spreken, en te demonstreren. Maar dat was niet het enige; we kunnen niet wachten tot de ‘belangrijke’ mensen in pak ergens uit gekomen zijn. Daarom bleven we de blik vooruit richten, door ideeën te delen en samenwerkingsverbanden te leggen. Want het is wel duidelijk geworden dat als we klimaatverandering echt willen tegengaan, dat we dan zelf het leiderschap moeten tonen wat gedurende de klimaattop ontbrak. Ik hoop sterk, en zal zelf mijn uiterste best doen, dat een flop op de top de aandacht niet onttrekt van waar het hele circus om beginnen was; het tegengaan van klimaatverandering en de negatieve gevolgen daarvan.
Over de top
Voor mijn gevoel draaide de laatste weken alles om de klimaattop; politieke focus, media aandacht, mijn mailbox, mijn gastlessen, overal was klimaat het centrale thema omdat de verwachting was dat ‘Kopenhagen’ de uitkomst zou bieden voor het tegengaan van klimaatverandering op mondiaal niveau.
Samen met zo’n 1500 jongeren van over de hele wereld, nog eens een duizend tal NGO vertegenwoordigers, media en landendelegaties hebben we twee weken lang door het beruchte conferentiegebouw Bella Center gerend, met als doel om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen en wereldwijde afspraken te maken om de vervelende gevolgen van klimaatverandering die nu al gevoeld worden in veel ontwikkelingslanden te verhelpen.
De laatste dagen van de conferentie werd de sfeer grimmiger; vertegenwoordigers van de civiel society zoals de jongeren en NGO’s werden grotendeels geweerd uit de brandhaard van de onderhandelingen. De laatste dag hoorde ik slechts tot de 12 uitverkorene jongeren die nog naar binnen mocht. Door de grote gangen en zalen begaven zich nu slecht landendelegaties, ministers en wereldleiders (zo’n 119 stuks) en de media die op hun dook als gieren op een lijk. Nu we als jongeren formeel niet meer veel te zeggen hadden, probeerde we met t-shits met de tekst “how old will you be in 2050” de aandacht terug te roepen naar waar het eigenlijk om gaat; de toekomst van de aarde; van onze wereldburen van eilanden die drijgen te overstromen, woestijnen die oprukken, en gebieden die geteisterd worden door stormen, en ook van onze kinderen en kleinkinderen, slechts in mindere mate de toekomst van de wereldleiders in pak.
Vrijdagavond heeft de Amerikaanse president Barack Obama een politiek akkoord bekend gemaakt, dat onderhandeld werd met China, India, Zuid-Afrika en aan de zijlijn Europa. Het is geen bindend akkoord, en het is niet via een orgaan van de Verenigde Naties opgesteld (met participatie van alle landen).
Om een uurtje of 5 ’s ochtends stonden de tranen in mijn ogen toen de vertegenwoordiger van de Marshall Islands zijn speech deed. Hij sprak over zijn thuisland, dat van zijn voorouders, doch op wereld niveau niet meer dan een groepje koraaleilandjes die op een grove kaart niet eens zichtbaar zijn. En hoe hij na twee weken onderhandelen naar huis zou gaan, naar zijn kinderen en kleinkinderen. Maar met lege handen, hij heeft hun toekomst niet kunnen veilig stellen. Hun land zal verdwijnen.
Daar komt het dus op neer. Het gaat niet over de toekomst van al die mensen, maar enkel over een politieke deal die nu nog door de lidstaten van de klimaatconventie goedgekeurd moet worden. Die is niet bindend, en dus kan je nu al zien aankomen dat er niet al te veel van in huis zal komen. Inhoudelijk liggen er ook absoluut niet voldoende toezeggingen op tafel. Maar het moet gezegd, het proces naar Kopenhagen toe heeft wel heel wat landen aangezet om een stap vooruit te zetten. Alleen hebben we nu veel meer en veel grotere stappen vooruit nodig, en wel snel.
De Europese Unie heeft ook nog veel werk voor de boeg. Ze zegt steeds van zichzelf dat ze een leidersrol speelt, maar dat durf ik in vraag stellen. De EU schuift een uitstootvermindering van 20% naar voren, en is tegen de verwachtingen in nog steeds niet naar 30% opgeschoven. Dat wil ze enkel doen als andere landen ook ver genoeg gaan. Klinkt logisch, maar wat wel erg pijnlijk is: die 20% ligt onder het minimum dat wetenschappelijk nodig is.
Dus wat bleek nou na de slopende lange nachten in de conferentiezaal; onze wereldleiders hebben het niet op een akkoordje kunnen gooien. Moeten we nu volledig bij de pakken neer gaan zitten?
Dat ik nu niet depressief in een hoekje zit komt vooral door de enthousiasmerende jongeren met inspirerende verhalen van uit alle uithoeken van de wereld. Van Nigeria, tot Peru, de US, Europa en op kleine eilandstaatjes als Vanuatu schieten er jongereninitiatieven voor een duurzamere wereld en om klimaatverandering tegen te gaan als paddenstoelen uit de grond. Dit is voor mij het bewijs dat onze generatie klaar is om de ‘sense of urgency’ die ook onze wereld leiders zeggen te voelen, te vertalen naar het eigen handelen; door te letten op wat je koopt, eet, en doet tijdens studie en werk.
Wij als jongeren hebben invloed uit proberen te oefenen op de onderhandelingen door teksten aan te leveren aan delegatieleden, ministers en premiers te spreken, en te demonstreren. Maar dat was niet het enige; we kunnen niet wachten tot de ‘belangrijke’ mensen in pak ergens uit gekomen zijn. Daarom bleven we de blik vooruit richten, door ideeën te delen en samenwerkingsverbanden te leggen. Want het is wel duidelijk geworden dat als we klimaatverandering echt willen tegengaan, dat we dan zelf het leiderschap moeten tonen wat gedurende de klimaattop ontbrak. Ik hoop sterk, en zal zelf mijn uiterste best doen, dat een flop op de top de aandacht niet onttrekt van waar het hele circus om beginnen was; het tegengaan van klimaatverandering en de negatieve gevolgen daarvan.
Samen met zo’n 1500 jongeren van over de hele wereld, nog eens een duizend tal NGO vertegenwoordigers, media en landendelegaties hebben we twee weken lang door het beruchte conferentiegebouw Bella Center gerend, met als doel om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen en wereldwijde afspraken te maken om de vervelende gevolgen van klimaatverandering die nu al gevoeld worden in veel ontwikkelingslanden te verhelpen.
De laatste dagen van de conferentie werd de sfeer grimmiger; vertegenwoordigers van de civiel society zoals de jongeren en NGO’s werden grotendeels geweerd uit de brandhaard van de onderhandelingen. De laatste dag hoorde ik slechts tot de 12 uitverkorene jongeren die nog naar binnen mocht. Door de grote gangen en zalen begaven zich nu slecht landendelegaties, ministers en wereldleiders (zo’n 119 stuks) en de media die op hun dook als gieren op een lijk. Nu we als jongeren formeel niet meer veel te zeggen hadden, probeerde we met t-shits met de tekst “how old will you be in 2050” de aandacht terug te roepen naar waar het eigenlijk om gaat; de toekomst van de aarde; van onze wereldburen van eilanden die drijgen te overstromen, woestijnen die oprukken, en gebieden die geteisterd worden door stormen, en ook van onze kinderen en kleinkinderen, slechts in mindere mate de toekomst van de wereldleiders in pak.
Vrijdagavond heeft de Amerikaanse president Barack Obama een politiek akkoord bekend gemaakt, dat onderhandeld werd met China, India, Zuid-Afrika en aan de zijlijn Europa. Het is geen bindend akkoord, en het is niet via een orgaan van de Verenigde Naties opgesteld (met participatie van alle landen).
Om een uurtje of 5 ’s ochtends stonden de tranen in mijn ogen toen de vertegenwoordiger van de Marshall Islands zijn speech deed. Hij sprak over zijn thuisland, dat van zijn voorouders, doch op wereld niveau niet meer dan een groepje koraaleilandjes die op een grove kaart niet eens zichtbaar zijn. En hoe hij na twee weken onderhandelen naar huis zou gaan, naar zijn kinderen en kleinkinderen. Maar met lege handen, hij heeft hun toekomst niet kunnen veilig stellen. Hun land zal verdwijnen.
Daar komt het dus op neer. Het gaat niet over de toekomst van al die mensen, maar enkel over een politieke deal die nu nog door de lidstaten van de klimaatconventie goedgekeurd moet worden. Die is niet bindend, en dus kan je nu al zien aankomen dat er niet al te veel van in huis zal komen. Inhoudelijk liggen er ook absoluut niet voldoende toezeggingen op tafel. Maar het moet gezegd, het proces naar Kopenhagen toe heeft wel heel wat landen aangezet om een stap vooruit te zetten. Alleen hebben we nu veel meer en veel grotere stappen vooruit nodig, en wel snel.
De Europese Unie heeft ook nog veel werk voor de boeg. Ze zegt steeds van zichzelf dat ze een leidersrol speelt, maar dat durf ik in vraag stellen. De EU schuift een uitstootvermindering van 20% naar voren, en is tegen de verwachtingen in nog steeds niet naar 30% opgeschoven. Dat wil ze enkel doen als andere landen ook ver genoeg gaan. Klinkt logisch, maar wat wel erg pijnlijk is: die 20% ligt onder het minimum dat wetenschappelijk nodig is.
Dus wat bleek nou na de slopende lange nachten in de conferentiezaal; onze wereldleiders hebben het niet op een akkoordje kunnen gooien. Moeten we nu volledig bij de pakken neer gaan zitten?
Dat ik nu niet depressief in een hoekje zit komt vooral door de enthousiasmerende jongeren met inspirerende verhalen van uit alle uithoeken van de wereld. Van Nigeria, tot Peru, de US, Europa en op kleine eilandstaatjes als Vanuatu schieten er jongereninitiatieven voor een duurzamere wereld en om klimaatverandering tegen te gaan als paddenstoelen uit de grond. Dit is voor mij het bewijs dat onze generatie klaar is om de ‘sense of urgency’ die ook onze wereld leiders zeggen te voelen, te vertalen naar het eigen handelen; door te letten op wat je koopt, eet, en doet tijdens studie en werk.
Wij als jongeren hebben invloed uit proberen te oefenen op de onderhandelingen door teksten aan te leveren aan delegatieleden, ministers en premiers te spreken, en te demonstreren. Maar dat was niet het enige; we kunnen niet wachten tot de ‘belangrijke’ mensen in pak ergens uit gekomen zijn. Daarom bleven we de blik vooruit richten, door ideeën te delen en samenwerkingsverbanden te leggen. Want het is wel duidelijk geworden dat als we klimaatverandering echt willen tegengaan, dat we dan zelf het leiderschap moeten tonen wat gedurende de klimaattop ontbrak. Ik hoop sterk, en zal zelf mijn uiterste best doen, dat een flop op de top de aandacht niet onttrekt van waar het hele circus om beginnen was; het tegengaan van klimaatverandering en de negatieve gevolgen daarvan.
donderdag 17 december 2009
Hectisch onderhandelingsklimaat
Nog een tientallen uren en de klimaattop is over. Kopenhagen staat volledig op zijn kop. Binnen in het conferentie gebouw, zijn steeds meer bekenden; mensen waarmee ik nu al zo’n anderhalve week in hetzelfde gebouw een bijdrage probeer te leveren aan het klimaatcircus, ook lopen er steeds meer Kamerleden en Ministers rond.
De staatshoofden en andere machthebbers geven mooie speeches in een bijna lege plenaire zaal, terwijl er achter gesloten deuren druk onderhandeld wordt en buiten deze brandhaard de sfeer steeds grimmiger wordt: van de tienduizenden jongeren en NGO vertegenwoordigers, mogen er vandaag nog maar 1000 naar binnen en morgen slechts 500. Veel zien dit als een rede om de barricades op te klimmen. Gelukkig richten mensen zich ook op de kansen die er liggen in het fijt dat er zoveel klimaathelden verenigd zijn. Zo worden er op Klimaforum, de schaduwconferentie vele nieuwe verbindingen gelegd en inspiratie opgedaan.
Ik ben nog steeds hoopvol, niet alleen omdat ik denk dat 140 staatshoofden, en zoveel druk van media, en burgers toch wel iets in beweging moeten kunnen krijgen. Ik ben ook hoopvol omdat ik hier generatiegenoten van alle uithoeken van de wereld heb ontmoet die gedreven door passie en vaak op een creatieve manier nu al inzetten een verandering te initiëren in hun eigen leef omgeving.
De staatshoofden en andere machthebbers geven mooie speeches in een bijna lege plenaire zaal, terwijl er achter gesloten deuren druk onderhandeld wordt en buiten deze brandhaard de sfeer steeds grimmiger wordt: van de tienduizenden jongeren en NGO vertegenwoordigers, mogen er vandaag nog maar 1000 naar binnen en morgen slechts 500. Veel zien dit als een rede om de barricades op te klimmen. Gelukkig richten mensen zich ook op de kansen die er liggen in het fijt dat er zoveel klimaathelden verenigd zijn. Zo worden er op Klimaforum, de schaduwconferentie vele nieuwe verbindingen gelegd en inspiratie opgedaan.
Ik ben nog steeds hoopvol, niet alleen omdat ik denk dat 140 staatshoofden, en zoveel druk van media, en burgers toch wel iets in beweging moeten kunnen krijgen. Ik ben ook hoopvol omdat ik hier generatiegenoten van alle uithoeken van de wereld heb ontmoet die gedreven door passie en vaak op een creatieve manier nu al inzetten een verandering te initiëren in hun eigen leef omgeving.
Hectisch onderhandelingsklimaat
Nog een tientallen uren en de klimaattop is over. Kopenhagen staat volledig op zijn kop. Binnen in het conferentie gebouw, zijn steeds meer bekenden; mensen waarmee ik nu al zo’n anderhalve week in hetzelfde gebouw een bijdrage probeer te leveren aan het klimaatcircus, ook lopen er steeds meer Kamerleden en Ministers rond.
De staatshoofden en andere machthebbers geven mooie speeches in een bijna lege plenaire zaal, terwijl er achter gesloten deuren druk onderhandeld wordt en buiten deze brandhaard de sfeer steeds grimmiger wordt: van de tienduizenden jongeren en NGO vertegenwoordigers, mogen er vandaag nog maar 1000 naar binnen en morgen slechts 500. Veel zien dit als een rede om de barricades op te klimmen. Gelukkig richten mensen zich ook op de kansen die er liggen in het fijt dat er zoveel klimaathelden verenigd zijn. Zo worden er op Klimaforum, de schaduwconferentie vele nieuwe verbindingen gelegd en inspiratie opgedaan.
Ik ben nog steeds hoopvol, niet alleen omdat ik denk dat 140 staatshoofden, en zoveel druk van media, en burgers toch wel iets in beweging moeten kunnen krijgen. Ik ben ook hoopvol omdat ik hier generatiegenoten van alle uithoeken van de wereld heb ontmoet die gedreven door passie en vaak op een creatieve manier nu al inzetten een verandering te initiëren in hun eigen leef omgeving.
De staatshoofden en andere machthebbers geven mooie speeches in een bijna lege plenaire zaal, terwijl er achter gesloten deuren druk onderhandeld wordt en buiten deze brandhaard de sfeer steeds grimmiger wordt: van de tienduizenden jongeren en NGO vertegenwoordigers, mogen er vandaag nog maar 1000 naar binnen en morgen slechts 500. Veel zien dit als een rede om de barricades op te klimmen. Gelukkig richten mensen zich ook op de kansen die er liggen in het fijt dat er zoveel klimaathelden verenigd zijn. Zo worden er op Klimaforum, de schaduwconferentie vele nieuwe verbindingen gelegd en inspiratie opgedaan.
Ik ben nog steeds hoopvol, niet alleen omdat ik denk dat 140 staatshoofden, en zoveel druk van media, en burgers toch wel iets in beweging moeten kunnen krijgen. Ik ben ook hoopvol omdat ik hier generatiegenoten van alle uithoeken van de wereld heb ontmoet die gedreven door passie en vaak op een creatieve manier nu al inzetten een verandering te initiëren in hun eigen leef omgeving.
vrijdag 11 december 2009
Youth and Future Generations Day
Het lijkt wel een mierenhoop. Mensen van alle soorten en maten krioelen door het conferentie gebouw: onderhandelaars in gelikte pakken, Peruanen in klederdracht en alians.
Gister kleurde de menigte oranje. Duizend jongeren provoceerde onze minder jonge conferentiegenoten met de simpele vraag ‘How old will you be in 2050?” gedrukt op oranje T-shirts.
Gedurende de hele dag waren er events en acties georganiseerd door en voor jongeren. Een van de hoogtepuntjes was een enthousiasmerende speech van Yvo de Boer, de secretaris generaal van dit klimaatfestijn. Het is verbazingwekkend hoeveel jongeren hier, gedreven door passie en idealisme, ene steentje willen bijdragen aan een positieve uitkomst van de klimaattop.
Don en ik kregen de kans om een volle zaal toe te spreken. We riepen de aanwezigen op zo veel mogelijk jongeren te betrekken bij de aanpak van de opwarming van de aarde.
Wij als jongeren zijn een van de groepen die het meest geraakt worden door de klimaatverandering. We kunnen dit probleem niet voor ons uitschuiven, want dan kampen wij, onze kinderen en onze kleinkinderen ermee.
Ik ben van menig dat jongeren veel bijdragen, mede omdat wij anders tegen de problemen aankijken. Een frisse wind dus. Zo geven we het onderhandelingsproces wat kleur, en gister zelf letterlijk, onze oude vertrouwde kleur oranje :)
Gister kleurde de menigte oranje. Duizend jongeren provoceerde onze minder jonge conferentiegenoten met de simpele vraag ‘How old will you be in 2050?” gedrukt op oranje T-shirts.
Gedurende de hele dag waren er events en acties georganiseerd door en voor jongeren. Een van de hoogtepuntjes was een enthousiasmerende speech van Yvo de Boer, de secretaris generaal van dit klimaatfestijn. Het is verbazingwekkend hoeveel jongeren hier, gedreven door passie en idealisme, ene steentje willen bijdragen aan een positieve uitkomst van de klimaattop.
Don en ik kregen de kans om een volle zaal toe te spreken. We riepen de aanwezigen op zo veel mogelijk jongeren te betrekken bij de aanpak van de opwarming van de aarde.
Wij als jongeren zijn een van de groepen die het meest geraakt worden door de klimaatverandering. We kunnen dit probleem niet voor ons uitschuiven, want dan kampen wij, onze kinderen en onze kleinkinderen ermee.
Ik ben van menig dat jongeren veel bijdragen, mede omdat wij anders tegen de problemen aankijken. Een frisse wind dus. Zo geven we het onderhandelingsproces wat kleur, en gister zelf letterlijk, onze oude vertrouwde kleur oranje :)
Youth and Future Generations Day
Het lijkt wel een mierenhoop. Mensen van alle soorten en maten krioelen door het conferentie gebouw: onderhandelaars in gelikte pakken, Peruanen in klederdracht en alians.
Gister kleurde de menigte oranje. Duizend jongeren provoceerde onze minder jonge conferentiegenoten met de simpele vraag ‘How old will you be in 2050?” gedrukt op oranje T-shirts.
Gedurende de hele dag waren er events en acties georganiseerd door en voor jongeren. Een van de hoogtepuntjes was een enthousiasmerende speech van Yvo de Boer, de secretaris generaal van dit klimaatfestijn. Het is verbazingwekkend hoeveel jongeren hier, gedreven door passie en idealisme, ene steentje willen bijdragen aan een positieve uitkomst van de klimaattop.
Don en ik kregen de kans om een volle zaal toe te spreken. We riepen de aanwezigen op zo veel mogelijk jongeren te betrekken bij de aanpak van de opwarming van de aarde.
Wij als jongeren zijn een van de groepen die het meest geraakt worden door de klimaatverandering. We kunnen dit probleem niet voor ons uitschuiven, want dan kampen wij, onze kinderen en onze kleinkinderen ermee.
Ik ben van menig dat jongeren veel bijdragen, mede omdat wij anders tegen de problemen aankijken. Een frisse wind dus. Zo geven we het onderhandelingsproces wat kleur, en gister zelf letterlijk, onze oude vertrouwde kleur oranje :)
Gister kleurde de menigte oranje. Duizend jongeren provoceerde onze minder jonge conferentiegenoten met de simpele vraag ‘How old will you be in 2050?” gedrukt op oranje T-shirts.
Gedurende de hele dag waren er events en acties georganiseerd door en voor jongeren. Een van de hoogtepuntjes was een enthousiasmerende speech van Yvo de Boer, de secretaris generaal van dit klimaatfestijn. Het is verbazingwekkend hoeveel jongeren hier, gedreven door passie en idealisme, ene steentje willen bijdragen aan een positieve uitkomst van de klimaattop.
Don en ik kregen de kans om een volle zaal toe te spreken. We riepen de aanwezigen op zo veel mogelijk jongeren te betrekken bij de aanpak van de opwarming van de aarde.
Wij als jongeren zijn een van de groepen die het meest geraakt worden door de klimaatverandering. We kunnen dit probleem niet voor ons uitschuiven, want dan kampen wij, onze kinderen en onze kleinkinderen ermee.
Ik ben van menig dat jongeren veel bijdragen, mede omdat wij anders tegen de problemen aankijken. Een frisse wind dus. Zo geven we het onderhandelingsproces wat kleur, en gister zelf letterlijk, onze oude vertrouwde kleur oranje :)
zondag 6 december 2009
Future history starts tomorrow...
Morgen begint de VN klimaattop. Er gaat geschiedenis geschreven worden.
Het centrum van Kopenhagen is volledig in klimaatstemming, iedereen lijkt ervan overtuigd te zijn dat het nu of nooit is voor de toekomst van onze planeet, onszelf en onze kinderen.
Gisteren zijn honderden jongeren uit alle delen van de wereld bij elkaar gekomen om de top, die morgen officieel begint, vliegend te starten.
Ons optimisme wordt versterkt door het nieuws van gisteren en afgelopen week:
- Obama komt tóch naar het slotevenement met meer dan 100 andere regeringsleiders, die gaan zéker niet met lege handen naar huis;
- China wil 40-45% emissies reduceren op basis van economische groei;
- India kon niet achter blijven en beloofde ook 20% reductie op deze basis.
De jongeren en minder jongeren die naar Kopenhagen komen gaan geschiedenis schrijven.
Het centrum van Kopenhagen is volledig in klimaatstemming, iedereen lijkt ervan overtuigd te zijn dat het nu of nooit is voor de toekomst van onze planeet, onszelf en onze kinderen.
Gisteren zijn honderden jongeren uit alle delen van de wereld bij elkaar gekomen om de top, die morgen officieel begint, vliegend te starten.
Ons optimisme wordt versterkt door het nieuws van gisteren en afgelopen week:
- Obama komt tóch naar het slotevenement met meer dan 100 andere regeringsleiders, die gaan zéker niet met lege handen naar huis;
- China wil 40-45% emissies reduceren op basis van economische groei;
- India kon niet achter blijven en beloofde ook 20% reductie op deze basis.
De jongeren en minder jongeren die naar Kopenhagen komen gaan geschiedenis schrijven.
Future history starts tomorrow...
Morgen begint de VN klimaattop. Er gaat geschiedenis geschreven worden.
Het centrum van Kopenhagen is volledig in klimaatstemming, iedereen lijkt ervan overtuigd te zijn dat het nu of nooit is voor de toekomst van onze planeet, onszelf en onze kinderen.
Gisteren zijn honderden jongeren uit alle delen van de wereld bij elkaar gekomen om de top, die morgen officieel begint, vliegend te starten.
Ons optimisme wordt versterkt door het nieuws van gisteren en afgelopen week:
- Obama komt tóch naar het slotevenement met meer dan 100 andere regeringsleiders, die gaan zéker niet met lege handen naar huis;
- China wil 40-45% emissies reduceren op basis van economische groei;
- India kon niet achter blijven en beloofde ook 20% reductie op deze basis.
De jongeren en minder jongeren die naar Kopenhagen komen gaan geschiedenis schrijven.
Het centrum van Kopenhagen is volledig in klimaatstemming, iedereen lijkt ervan overtuigd te zijn dat het nu of nooit is voor de toekomst van onze planeet, onszelf en onze kinderen.
Gisteren zijn honderden jongeren uit alle delen van de wereld bij elkaar gekomen om de top, die morgen officieel begint, vliegend te starten.
Ons optimisme wordt versterkt door het nieuws van gisteren en afgelopen week:
- Obama komt tóch naar het slotevenement met meer dan 100 andere regeringsleiders, die gaan zéker niet met lege handen naar huis;
- China wil 40-45% emissies reduceren op basis van economische groei;
- India kon niet achter blijven en beloofde ook 20% reductie op deze basis.
De jongeren en minder jongeren die naar Kopenhagen komen gaan geschiedenis schrijven.
zaterdag 31 oktober 2009
Unieke coalitie van jongeren eist een sterk klimaatakkoord!
Een unieke coalitie van 14 Nederlandse jongerenorganisaties lanceerde op 30 oktober de website www.kopenhagenactnow.nl. Hiermee bundelt zij voor het eerst de krachten van een nieuwe generatie in een moderne vorm van politieke participatie op internet. Zij eist een sterk klimaatakkoord op de top in Kopenhagen en concrete actie van de Nederlandse regering.
Politieke participatie van een nieuwe generatie
www.kopenhagenactnow.nl is uniek doordat zij het individu centraal stelt: jij kunt acties starten, meedoen met andere acties en jouw vrienden inschakelen via Facebook, Hyves en Twitter. Jongeren wordt vaak onverschilligheid verweten omdat zij niet meer in actie zouden komen voor maatschappelijk thema’s. Jongeren zijn echter betrokken burgers, maar organiseren en uiten zich op een geheel andere manier dan hun ouders.
In Kopenhagen
In december komen de wereldleiders bijeen in Kopenhagen om een nieuw klimaatakkoord te sluiten. Hier moeten wereldwijde afspraken worden gemaakt over het terugdringen van CO2-uitstoot en de hulp aan derde wereldlanden.
De jongeren willen dat de rijke landen beloven hun uitstoot in 2020 met minimaal 40 procent te verminderen ten opzichte van 1990. Het merendeel van deze reducties moet in eigen land worden gerealiseerd.
Ontwikkelingslanden moeten worden geholpen bij duurzame economische ontwikkeling. De rijke landen moeten de ontwikkelingslanden met jaarlijks 110 miljard euro (bovenop de reguliere ontwikkelingsbudgetten) ondersteunen zodat zij deze duurzame weg met succes in kunnen slaan.
In Nederland
Er komen grote windparken in de Noordzee, dit is goed voor het milieu en de werkgelegenheid. Nederland moet koploper worden in zonne- en windenergie. Om dit te bereiken moet de Nederlandse regering het succesvolle Duitse systeem voor stimulering van duurzame energie volledig overnemen, geen nieuwe kolencentrales bouwen en alle woonhuizen en kantoren klimaatneutraal maken. Overheid, bedrijfsleven en burgers moeten samenwerken om van Nederland een hoogwaardige Groene Kenniseconomie te maken.
De deelnemers
www.kopenhagenactnow.nl is een initiatief van 14 Nederlandse jongerenorganisaties variërend van politieke jongerenorganisaties, milieuorganisaties, studentenorganisaties en vakbonden. Ook maak ik als jongerenvertegenwoordiger duurzame ontwikkeling deel uit van deze bijzondere coalitie. De volledige lijst van deelnemende organisaties is te vinden op http://kopenhagenactnow.nl/content/partners.
Zij hebben de handen ineen geslagen omdat zij een gezamenlijk geluid willen laten horen dat iedere politieke kleur overstijgt en uiting geeft aan hun gezamenlijk belang: een sterk klimaatakkoord in Kopenhagen.
Politieke participatie van een nieuwe generatie
www.kopenhagenactnow.nl is uniek doordat zij het individu centraal stelt: jij kunt acties starten, meedoen met andere acties en jouw vrienden inschakelen via Facebook, Hyves en Twitter. Jongeren wordt vaak onverschilligheid verweten omdat zij niet meer in actie zouden komen voor maatschappelijk thema’s. Jongeren zijn echter betrokken burgers, maar organiseren en uiten zich op een geheel andere manier dan hun ouders.
In Kopenhagen
In december komen de wereldleiders bijeen in Kopenhagen om een nieuw klimaatakkoord te sluiten. Hier moeten wereldwijde afspraken worden gemaakt over het terugdringen van CO2-uitstoot en de hulp aan derde wereldlanden.
De jongeren willen dat de rijke landen beloven hun uitstoot in 2020 met minimaal 40 procent te verminderen ten opzichte van 1990. Het merendeel van deze reducties moet in eigen land worden gerealiseerd.
Ontwikkelingslanden moeten worden geholpen bij duurzame economische ontwikkeling. De rijke landen moeten de ontwikkelingslanden met jaarlijks 110 miljard euro (bovenop de reguliere ontwikkelingsbudgetten) ondersteunen zodat zij deze duurzame weg met succes in kunnen slaan.
In Nederland
Er komen grote windparken in de Noordzee, dit is goed voor het milieu en de werkgelegenheid. Nederland moet koploper worden in zonne- en windenergie. Om dit te bereiken moet de Nederlandse regering het succesvolle Duitse systeem voor stimulering van duurzame energie volledig overnemen, geen nieuwe kolencentrales bouwen en alle woonhuizen en kantoren klimaatneutraal maken. Overheid, bedrijfsleven en burgers moeten samenwerken om van Nederland een hoogwaardige Groene Kenniseconomie te maken.
De deelnemers
www.kopenhagenactnow.nl is een initiatief van 14 Nederlandse jongerenorganisaties variërend van politieke jongerenorganisaties, milieuorganisaties, studentenorganisaties en vakbonden. Ook maak ik als jongerenvertegenwoordiger duurzame ontwikkeling deel uit van deze bijzondere coalitie. De volledige lijst van deelnemende organisaties is te vinden op http://kopenhagenactnow.nl/content/partners.
Zij hebben de handen ineen geslagen omdat zij een gezamenlijk geluid willen laten horen dat iedere politieke kleur overstijgt en uiting geeft aan hun gezamenlijk belang: een sterk klimaatakkoord in Kopenhagen.
Unieke coalitie van jongeren eist een sterk klimaatakkoord!
Een unieke coalitie van 14 Nederlandse jongerenorganisaties lanceerde op 30 oktober de website www.kopenhagenactnow.nl. Hiermee bundelt zij voor het eerst de krachten van een nieuwe generatie in een moderne vorm van politieke participatie op internet. Zij eist een sterk klimaatakkoord op de top in Kopenhagen en concrete actie van de Nederlandse regering.
Politieke participatie van een nieuwe generatie
www.kopenhagenactnow.nl is uniek doordat zij het individu centraal stelt: jij kunt acties starten, meedoen met andere acties en jouw vrienden inschakelen via Facebook, Hyves en Twitter. Jongeren wordt vaak onverschilligheid verweten omdat zij niet meer in actie zouden komen voor maatschappelijk thema’s. Jongeren zijn echter betrokken burgers, maar organiseren en uiten zich op een geheel andere manier dan hun ouders.
In Kopenhagen
In december komen de wereldleiders bijeen in Kopenhagen om een nieuw klimaatakkoord te sluiten. Hier moeten wereldwijde afspraken worden gemaakt over het terugdringen van CO2-uitstoot en de hulp aan derde wereldlanden.
De jongeren willen dat de rijke landen beloven hun uitstoot in 2020 met minimaal 40 procent te verminderen ten opzichte van 1990. Het merendeel van deze reducties moet in eigen land worden gerealiseerd.
Ontwikkelingslanden moeten worden geholpen bij duurzame economische ontwikkeling. De rijke landen moeten de ontwikkelingslanden met jaarlijks 110 miljard euro (bovenop de reguliere ontwikkelingsbudgetten) ondersteunen zodat zij deze duurzame weg met succes in kunnen slaan.
In Nederland
Er komen grote windparken in de Noordzee, dit is goed voor het milieu en de werkgelegenheid. Nederland moet koploper worden in zonne- en windenergie. Om dit te bereiken moet de Nederlandse regering het succesvolle Duitse systeem voor stimulering van duurzame energie volledig overnemen, geen nieuwe kolencentrales bouwen en alle woonhuizen en kantoren klimaatneutraal maken. Overheid, bedrijfsleven en burgers moeten samenwerken om van Nederland een hoogwaardige Groene Kenniseconomie te maken.
De deelnemers
www.kopenhagenactnow.nl is een initiatief van 14 Nederlandse jongerenorganisaties variërend van politieke jongerenorganisaties, milieuorganisaties, studentenorganisaties en vakbonden. Ook maak ik als jongerenvertegenwoordiger duurzame ontwikkeling deel uit van deze bijzondere coalitie. De volledige lijst van deelnemende organisaties is te vinden op http://kopenhagenactnow.nl/content/partners.
Zij hebben de handen ineen geslagen omdat zij een gezamenlijk geluid willen laten horen dat iedere politieke kleur overstijgt en uiting geeft aan hun gezamenlijk belang: een sterk klimaatakkoord in Kopenhagen.
Politieke participatie van een nieuwe generatie
www.kopenhagenactnow.nl is uniek doordat zij het individu centraal stelt: jij kunt acties starten, meedoen met andere acties en jouw vrienden inschakelen via Facebook, Hyves en Twitter. Jongeren wordt vaak onverschilligheid verweten omdat zij niet meer in actie zouden komen voor maatschappelijk thema’s. Jongeren zijn echter betrokken burgers, maar organiseren en uiten zich op een geheel andere manier dan hun ouders.
In Kopenhagen
In december komen de wereldleiders bijeen in Kopenhagen om een nieuw klimaatakkoord te sluiten. Hier moeten wereldwijde afspraken worden gemaakt over het terugdringen van CO2-uitstoot en de hulp aan derde wereldlanden.
De jongeren willen dat de rijke landen beloven hun uitstoot in 2020 met minimaal 40 procent te verminderen ten opzichte van 1990. Het merendeel van deze reducties moet in eigen land worden gerealiseerd.
Ontwikkelingslanden moeten worden geholpen bij duurzame economische ontwikkeling. De rijke landen moeten de ontwikkelingslanden met jaarlijks 110 miljard euro (bovenop de reguliere ontwikkelingsbudgetten) ondersteunen zodat zij deze duurzame weg met succes in kunnen slaan.
In Nederland
Er komen grote windparken in de Noordzee, dit is goed voor het milieu en de werkgelegenheid. Nederland moet koploper worden in zonne- en windenergie. Om dit te bereiken moet de Nederlandse regering het succesvolle Duitse systeem voor stimulering van duurzame energie volledig overnemen, geen nieuwe kolencentrales bouwen en alle woonhuizen en kantoren klimaatneutraal maken. Overheid, bedrijfsleven en burgers moeten samenwerken om van Nederland een hoogwaardige Groene Kenniseconomie te maken.
De deelnemers
www.kopenhagenactnow.nl is een initiatief van 14 Nederlandse jongerenorganisaties variërend van politieke jongerenorganisaties, milieuorganisaties, studentenorganisaties en vakbonden. Ook maak ik als jongerenvertegenwoordiger duurzame ontwikkeling deel uit van deze bijzondere coalitie. De volledige lijst van deelnemende organisaties is te vinden op http://kopenhagenactnow.nl/content/partners.
Zij hebben de handen ineen geslagen omdat zij een gezamenlijk geluid willen laten horen dat iedere politieke kleur overstijgt en uiting geeft aan hun gezamenlijk belang: een sterk klimaatakkoord in Kopenhagen.
maandag 21 september 2009
Greenovators Tour 28 September
Jacqueline Cramer, Minister van Ruimte en Milieu, nodigt jou uit om mee te praten over ‘Greenovation’.
Neem deel aan dit dynamische, interactieve programma met film, muziek, duurzame ondernemers en studenten die hun duurzame projecten presenteren. Minister Cramer interviewt haar gasten en bediscussieert ‘Greenovation’ met het publiek. Want jij ontwerpt de duurzame toekomst!
Gasten
Ruben Antvelink (winnaar Tuk Tuk Battle), Jorg Rijschroef (Duurzame Terrasverwarmers), Jacob Eelkema (Altramotive), Gerard Berendsen (lector Total Quality Management en bedenker van DOSIT), Ron Bormans (voorzitter College van Bestuur), Michaela Hoogenboom (jongerenvertegenwoordiger duurzame ontwikkeling bij de VN), Jan Willem van de Groep ( projectleider 0-energiewoningen), Henk van Houtum (algemeen directeur Van Houtum Papier), optreden van sample artiest Eboman en nog veel meer!
28 september: 20.15 – 22.00 uur
Hogeschool Arnhem NijmegenAula Faculteit Techniek
Ruitenberglaan 26
Arnhem
Aanmelden kan direct via : hanevent@han.nl, of via www.han.nl/duurzaamheid
Neem deel aan dit dynamische, interactieve programma met film, muziek, duurzame ondernemers en studenten die hun duurzame projecten presenteren. Minister Cramer interviewt haar gasten en bediscussieert ‘Greenovation’ met het publiek. Want jij ontwerpt de duurzame toekomst!
Gasten
Ruben Antvelink (winnaar Tuk Tuk Battle), Jorg Rijschroef (Duurzame Terrasverwarmers), Jacob Eelkema (Altramotive), Gerard Berendsen (lector Total Quality Management en bedenker van DOSIT), Ron Bormans (voorzitter College van Bestuur), Michaela Hoogenboom (jongerenvertegenwoordiger duurzame ontwikkeling bij de VN), Jan Willem van de Groep ( projectleider 0-energiewoningen), Henk van Houtum (algemeen directeur Van Houtum Papier), optreden van sample artiest Eboman en nog veel meer!
28 september: 20.15 – 22.00 uur
Hogeschool Arnhem NijmegenAula Faculteit Techniek
Ruitenberglaan 26
Arnhem
Aanmelden kan direct via : hanevent@han.nl, of via www.han.nl/duurzaamheid
Greenovators Tour 28 September
Jacqueline Cramer, Minister van Ruimte en Milieu, nodigt jou uit om mee te praten over ‘Greenovation’.
Neem deel aan dit dynamische, interactieve programma met film, muziek, duurzame ondernemers en studenten die hun duurzame projecten presenteren. Minister Cramer interviewt haar gasten en bediscussieert ‘Greenovation’ met het publiek. Want jij ontwerpt de duurzame toekomst!
Gasten
Ruben Antvelink (winnaar Tuk Tuk Battle), Jorg Rijschroef (Duurzame Terrasverwarmers), Jacob Eelkema (Altramotive), Gerard Berendsen (lector Total Quality Management en bedenker van DOSIT), Ron Bormans (voorzitter College van Bestuur), Michaela Hoogenboom (jongerenvertegenwoordiger duurzame ontwikkeling bij de VN), Jan Willem van de Groep ( projectleider 0-energiewoningen), Henk van Houtum (algemeen directeur Van Houtum Papier), optreden van sample artiest Eboman en nog veel meer!
28 september: 20.15 – 22.00 uur
Hogeschool Arnhem NijmegenAula Faculteit Techniek
Ruitenberglaan 26
Arnhem
Aanmelden kan direct via : hanevent@han.nl, of via www.han.nl/duurzaamheid
Neem deel aan dit dynamische, interactieve programma met film, muziek, duurzame ondernemers en studenten die hun duurzame projecten presenteren. Minister Cramer interviewt haar gasten en bediscussieert ‘Greenovation’ met het publiek. Want jij ontwerpt de duurzame toekomst!
Gasten
Ruben Antvelink (winnaar Tuk Tuk Battle), Jorg Rijschroef (Duurzame Terrasverwarmers), Jacob Eelkema (Altramotive), Gerard Berendsen (lector Total Quality Management en bedenker van DOSIT), Ron Bormans (voorzitter College van Bestuur), Michaela Hoogenboom (jongerenvertegenwoordiger duurzame ontwikkeling bij de VN), Jan Willem van de Groep ( projectleider 0-energiewoningen), Henk van Houtum (algemeen directeur Van Houtum Papier), optreden van sample artiest Eboman en nog veel meer!
28 september: 20.15 – 22.00 uur
Hogeschool Arnhem NijmegenAula Faculteit Techniek
Ruitenberglaan 26
Arnhem
Aanmelden kan direct via : hanevent@han.nl, of via www.han.nl/duurzaamheid
woensdag 16 september 2009
Werkgroep duurzaam
Duurzaamheid. Over een buzz-woord gesproken! Het gaat over de natuur, de maatschappij en zelfs de economie. Het is iets wat iedereen aangaat. In de werkgroep duurzaam word je samen met andere jongeren bijgeschoold over alles wat met duurzaamheid te maken heeft en ga je er zelf mee aan de slag. Van het geven van gastlessen tot het schrijven van voorstellen aan de regering. Dit doe we samen met de jongerenvertegenwoordigers CSD (UN Commission on Sustainable Development)
Lijkt het je wat? Meld je aan!
stijnotten@njr.nl - 0610161426
Lijkt het je wat? Meld je aan!
stijnotten@njr.nl - 0610161426
Werkgroep duurzaam
Duurzaamheid. Over een buzz-woord gesproken! Het gaat over de natuur, de maatschappij en zelfs de economie. Het is iets wat iedereen aangaat. In de werkgroep duurzaam word je samen met andere jongeren bijgeschoold over alles wat met duurzaamheid te maken heeft en ga je er zelf mee aan de slag. Van het geven van gastlessen tot het schrijven van voorstellen aan de regering. Dit doe we samen met de jongerenvertegenwoordigers CSD (UN Commission on Sustainable Development)
Lijkt het je wat? Meld je aan!
stijnotten@njr.nl - 0610161426
Lijkt het je wat? Meld je aan!
stijnotten@njr.nl - 0610161426
zondag 30 augustus 2009
Update duurzame dingen van deze zomer
Wow, wat gaat de tijd snel! Hoewel de komkommertijd in Nederland intussen was aangebroken, is voor mij een roerende tijd voorbijgegaan sinds de laatste update. Veel overleg, een reis naar Zuid-Afrika, de voorbereidingen voor Duurzame Dinsdag, Nacht en Dag van de Duurzaamheid en het project ROC the Game.
Vlak voor de zomervakantie heb ik deel genomen aan een KADO- retraite, de bijeenkomst van het overheidsadviesorgaan 'kabinetsbrede aanpak voor duurzame ontwikkeling' . Hier heb ik kunnen pleiten voor de integratie van duurzame ontwikkeling in het onderwijs, aaneensluitend op de Nederlandse ambitie om voortrekker te worden als kennisland in de transitie naar een duurzame samenleving. ook heb ik natuurlijk gepleit voor meer jongeren participatie.
Het geeft een enorme kick om te zien dat het suffe image van duurzaamheid inmiddels passé is. Geen geitenwollensokken, maar de betrokkenheid van jong en oud voor onze toekomst. Tijdens een bijeenkomst van 'de Rotterdamse Nieuwe', werken we met een groep jongeren aan de nieuwe-en natuurlijk duurzame stadsvisie. Ik vond het mooi en inspirerend om te zien dat een diverse groep jongeren – van streedancers tot industrieel ontwerpers– zich verbonden voelen met duurzame ontwikkeling. Zo moet het ook zijn. Niet alleen hier in Nederland maar overal ter wereld. Daarom heb ik in mijn vakantie deelgenomen aan een natuur en educatie programma in Zuid- Afrika. Als plaatsvervanger van Don hebben we met een groep van 10 jongeren, samen met een groep scholieren uit townships in Kaapstad, het thema duurzame ontwikkeling verkent vanuit hun leefomgeving.
Voor de komende maand staat er ook veel voor de deur. Inmiddels zijn we druk bezig met de voorbereidingen van ROC the Game, waarin studententeams op 6 ROC's gaan strijden om de titel van 'Duurzaamste ROC van Nederland'. Ik ehb de eer om het team van ROC Mondriaan in Delft hierin te coachen.
Verder heb ik onlangs met de landelijke jury alle initiatieven voor Duurzame Dinsdag beoordeeld en een selectie gemaakt van de beste initiatieven. Wil je de uitslag weten? Kom dan naar de uitreiking op 1 september, en wordt geïnspireerd!
Als laatste hebben we met de oude en nieuwe werkgroepcoördinator duurzame ontwikkeling nagedacht over hoe we de werkgroep dit jaar gaan vernieuwen en kunnen verbeteren. We willen vooral meer diversiteit in deze 'think tank en actie groep’. Dus ben jij zelf- of ken jij iemand die graag meedenkt over duurzame vraagstukken, standpunten help voorbereiden voor VN conferenties, workshops wil geven of zich op een andere manier zou willen inzetten? Stuur dan gerust een mailtje!
Vlak voor de zomervakantie heb ik deel genomen aan een KADO- retraite, de bijeenkomst van het overheidsadviesorgaan 'kabinetsbrede aanpak voor duurzame ontwikkeling' . Hier heb ik kunnen pleiten voor de integratie van duurzame ontwikkeling in het onderwijs, aaneensluitend op de Nederlandse ambitie om voortrekker te worden als kennisland in de transitie naar een duurzame samenleving. ook heb ik natuurlijk gepleit voor meer jongeren participatie.
Het geeft een enorme kick om te zien dat het suffe image van duurzaamheid inmiddels passé is. Geen geitenwollensokken, maar de betrokkenheid van jong en oud voor onze toekomst. Tijdens een bijeenkomst van 'de Rotterdamse Nieuwe', werken we met een groep jongeren aan de nieuwe-en natuurlijk duurzame stadsvisie. Ik vond het mooi en inspirerend om te zien dat een diverse groep jongeren – van streedancers tot industrieel ontwerpers– zich verbonden voelen met duurzame ontwikkeling. Zo moet het ook zijn. Niet alleen hier in Nederland maar overal ter wereld. Daarom heb ik in mijn vakantie deelgenomen aan een natuur en educatie programma in Zuid- Afrika. Als plaatsvervanger van Don hebben we met een groep van 10 jongeren, samen met een groep scholieren uit townships in Kaapstad, het thema duurzame ontwikkeling verkent vanuit hun leefomgeving.
Voor de komende maand staat er ook veel voor de deur. Inmiddels zijn we druk bezig met de voorbereidingen van ROC the Game, waarin studententeams op 6 ROC's gaan strijden om de titel van 'Duurzaamste ROC van Nederland'. Ik ehb de eer om het team van ROC Mondriaan in Delft hierin te coachen.
Verder heb ik onlangs met de landelijke jury alle initiatieven voor Duurzame Dinsdag beoordeeld en een selectie gemaakt van de beste initiatieven. Wil je de uitslag weten? Kom dan naar de uitreiking op 1 september, en wordt geïnspireerd!
Als laatste hebben we met de oude en nieuwe werkgroepcoördinator duurzame ontwikkeling nagedacht over hoe we de werkgroep dit jaar gaan vernieuwen en kunnen verbeteren. We willen vooral meer diversiteit in deze 'think tank en actie groep’. Dus ben jij zelf- of ken jij iemand die graag meedenkt over duurzame vraagstukken, standpunten help voorbereiden voor VN conferenties, workshops wil geven of zich op een andere manier zou willen inzetten? Stuur dan gerust een mailtje!
Update duurzame dingen van deze zomer
Wow, wat gaat de tijd snel! Hoewel de komkommertijd in Nederland intussen was aangebroken, is voor mij een roerende tijd voorbijgegaan sinds de laatste update. Veel overleg, een reis naar Zuid-Afrika, de voorbereidingen voor Duurzame Dinsdag, Nacht en Dag van de Duurzaamheid en het project ROC the Game.
Vlak voor de zomervakantie heb ik deel genomen aan een KADO- retraite, de bijeenkomst van het overheidsadviesorgaan 'kabinetsbrede aanpak voor duurzame ontwikkeling' . Hier heb ik kunnen pleiten voor de integratie van duurzame ontwikkeling in het onderwijs, aaneensluitend op de Nederlandse ambitie om voortrekker te worden als kennisland in de transitie naar een duurzame samenleving. ook heb ik natuurlijk gepleit voor meer jongeren participatie.
Het geeft een enorme kick om te zien dat het suffe image van duurzaamheid inmiddels passé is. Geen geitenwollensokken, maar de betrokkenheid van jong en oud voor onze toekomst. Tijdens een bijeenkomst van 'de Rotterdamse Nieuwe', werken we met een groep jongeren aan de nieuwe-en natuurlijk duurzame stadsvisie. Ik vond het mooi en inspirerend om te zien dat een diverse groep jongeren – van streedancers tot industrieel ontwerpers– zich verbonden voelen met duurzame ontwikkeling. Zo moet het ook zijn. Niet alleen hier in Nederland maar overal ter wereld. Daarom heb ik in mijn vakantie deelgenomen aan een natuur en educatie programma in Zuid- Afrika. Als plaatsvervanger van Don hebben we met een groep van 10 jongeren, samen met een groep scholieren uit townships in Kaapstad, het thema duurzame ontwikkeling verkent vanuit hun leefomgeving.
Voor de komende maand staat er ook veel voor de deur. Inmiddels zijn we druk bezig met de voorbereidingen van ROC the Game, waarin studententeams op 6 ROC's gaan strijden om de titel van 'Duurzaamste ROC van Nederland'. Ik ehb de eer om het team van ROC Mondriaan in Delft hierin te coachen.
Verder heb ik onlangs met de landelijke jury alle initiatieven voor Duurzame Dinsdag beoordeeld en een selectie gemaakt van de beste initiatieven. Wil je de uitslag weten? Kom dan naar de uitreiking op 1 september, en wordt geïnspireerd!
Als laatste hebben we met de oude en nieuwe werkgroepcoördinator duurzame ontwikkeling nagedacht over hoe we de werkgroep dit jaar gaan vernieuwen en kunnen verbeteren. We willen vooral meer diversiteit in deze 'think tank en actie groep’. Dus ben jij zelf- of ken jij iemand die graag meedenkt over duurzame vraagstukken, standpunten help voorbereiden voor VN conferenties, workshops wil geven of zich op een andere manier zou willen inzetten? Stuur dan gerust een mailtje!
Vlak voor de zomervakantie heb ik deel genomen aan een KADO- retraite, de bijeenkomst van het overheidsadviesorgaan 'kabinetsbrede aanpak voor duurzame ontwikkeling' . Hier heb ik kunnen pleiten voor de integratie van duurzame ontwikkeling in het onderwijs, aaneensluitend op de Nederlandse ambitie om voortrekker te worden als kennisland in de transitie naar een duurzame samenleving. ook heb ik natuurlijk gepleit voor meer jongeren participatie.
Het geeft een enorme kick om te zien dat het suffe image van duurzaamheid inmiddels passé is. Geen geitenwollensokken, maar de betrokkenheid van jong en oud voor onze toekomst. Tijdens een bijeenkomst van 'de Rotterdamse Nieuwe', werken we met een groep jongeren aan de nieuwe-en natuurlijk duurzame stadsvisie. Ik vond het mooi en inspirerend om te zien dat een diverse groep jongeren – van streedancers tot industrieel ontwerpers– zich verbonden voelen met duurzame ontwikkeling. Zo moet het ook zijn. Niet alleen hier in Nederland maar overal ter wereld. Daarom heb ik in mijn vakantie deelgenomen aan een natuur en educatie programma in Zuid- Afrika. Als plaatsvervanger van Don hebben we met een groep van 10 jongeren, samen met een groep scholieren uit townships in Kaapstad, het thema duurzame ontwikkeling verkent vanuit hun leefomgeving.
Voor de komende maand staat er ook veel voor de deur. Inmiddels zijn we druk bezig met de voorbereidingen van ROC the Game, waarin studententeams op 6 ROC's gaan strijden om de titel van 'Duurzaamste ROC van Nederland'. Ik ehb de eer om het team van ROC Mondriaan in Delft hierin te coachen.
Verder heb ik onlangs met de landelijke jury alle initiatieven voor Duurzame Dinsdag beoordeeld en een selectie gemaakt van de beste initiatieven. Wil je de uitslag weten? Kom dan naar de uitreiking op 1 september, en wordt geïnspireerd!
Als laatste hebben we met de oude en nieuwe werkgroepcoördinator duurzame ontwikkeling nagedacht over hoe we de werkgroep dit jaar gaan vernieuwen en kunnen verbeteren. We willen vooral meer diversiteit in deze 'think tank en actie groep’. Dus ben jij zelf- of ken jij iemand die graag meedenkt over duurzame vraagstukken, standpunten help voorbereiden voor VN conferenties, workshops wil geven of zich op een andere manier zou willen inzetten? Stuur dan gerust een mailtje!
woensdag 10 juni 2009
Duurzame ideeën van de Dalai Lama
Ik was nog even bang dat mijn verwachtingen te hoog waren gezet. Alleen het horen van de naam Dalai Lama roept altijd iets bijzonders bij me op, dit is nog eens extra aangewakkerd tijdens mijn bezoek aan Tibet. Als spiritueel leider is hij voor velen een bron van inspiratie, maar wat kunnen we van de Dalai Lama leren als het gaat om duurzame ontwikkeling en de weg naar een betere wereld in het algemeen?
Een vriendelijke lach, en de eerste woorden:
‘ Als je de economie aan mij zou overlaten, dan zou het ineenstorten’. Iedereen die gekomen was om een hapklaar antwoord te vinden op de crisis was waarschijnlijk meteen gedesillusioneerd.
Toch bleef het daar niet bij: ‘hebzucht en speculatie brengen de economie in de war’ volgens de Dalai Lama. Maar hoe voorkom je dat dan?
‘Ethiek is niet alleen relevant maar bovenal belangrijk in het bedrijfsleven. Elke menselijke handeling is gedreven door innerlijke motivatie. Steef je naar innerlijke balans en compassie dan kan je de wereld objectiever zien. dan komt het goede handelen vanzelf. Oprecht, eerlijk en transparant, zo zou de economie moeten zijn.’
‘ Klimaat verandering is een heel, heel serieus probleem’, zei de Dalai Lama met een glimlach. ‘Niet een individueel probleem, of het probleem van een natie, maar het probleem van 6 miljard mensen.’ Dat vind ik een mooi besef.
‘Onze individuele welvaart hangt samen met de welvaart van de rest van de wereld, daarom is compassie zo belangrijk. Om zelf echt gelukkig te zijn, moeten we zorg dragen voor de rest van de wereld. Denk gewoon aan het welzijn van 6 miljard mensen en denk hoe zij gezondheid leven.’ Dat brengt nogal wat verantwoordelijkheidsgevoel met zich mee.
‘Een individu is heel klein, maar in de verandering van de wereld begint bij de individu. Met moed, beslistheid, voortdurende inspanning en de juiste motivatie kunnen we obstakels overkomen. Onze inspanningen zijn geen verspilde energie. Als we onze mind herscheppen, en zo de houding naar de wereld en andere mensen herscheppen zal dit uiteindelijk leiden tot dat moeilijke woord.’ Met een brede lach werd de tolk geraadpleegd. ‘Sustainability (duurzaamheid), wat een woord, voor sommige woorden is mijn tong niet goed gewapend.’
Wauw, dus het is aan onszelf!
Misschien is het wel echt zo simpel; Wat ik hiervan op kan steken is dat ik bij mijzelf moet beginnen, en aan de ander denk in mijn doen.
Mooie woorden en een goede boodschap, maar vooral zo’n positieve man! Ik had hem graag een knuffel willen gegeven. Wat ik daarom ook vooral zal herinneren aan deze lezing is dat je hoe dan ook kan blijven lachen!
Een vriendelijke lach, en de eerste woorden:
‘ Als je de economie aan mij zou overlaten, dan zou het ineenstorten’. Iedereen die gekomen was om een hapklaar antwoord te vinden op de crisis was waarschijnlijk meteen gedesillusioneerd.
Toch bleef het daar niet bij: ‘hebzucht en speculatie brengen de economie in de war’ volgens de Dalai Lama. Maar hoe voorkom je dat dan?
‘Ethiek is niet alleen relevant maar bovenal belangrijk in het bedrijfsleven. Elke menselijke handeling is gedreven door innerlijke motivatie. Steef je naar innerlijke balans en compassie dan kan je de wereld objectiever zien. dan komt het goede handelen vanzelf. Oprecht, eerlijk en transparant, zo zou de economie moeten zijn.’
‘ Klimaat verandering is een heel, heel serieus probleem’, zei de Dalai Lama met een glimlach. ‘Niet een individueel probleem, of het probleem van een natie, maar het probleem van 6 miljard mensen.’ Dat vind ik een mooi besef.
‘Onze individuele welvaart hangt samen met de welvaart van de rest van de wereld, daarom is compassie zo belangrijk. Om zelf echt gelukkig te zijn, moeten we zorg dragen voor de rest van de wereld. Denk gewoon aan het welzijn van 6 miljard mensen en denk hoe zij gezondheid leven.’ Dat brengt nogal wat verantwoordelijkheidsgevoel met zich mee.
‘Een individu is heel klein, maar in de verandering van de wereld begint bij de individu. Met moed, beslistheid, voortdurende inspanning en de juiste motivatie kunnen we obstakels overkomen. Onze inspanningen zijn geen verspilde energie. Als we onze mind herscheppen, en zo de houding naar de wereld en andere mensen herscheppen zal dit uiteindelijk leiden tot dat moeilijke woord.’ Met een brede lach werd de tolk geraadpleegd. ‘Sustainability (duurzaamheid), wat een woord, voor sommige woorden is mijn tong niet goed gewapend.’
Wauw, dus het is aan onszelf!
Misschien is het wel echt zo simpel; Wat ik hiervan op kan steken is dat ik bij mijzelf moet beginnen, en aan de ander denk in mijn doen.
Mooie woorden en een goede boodschap, maar vooral zo’n positieve man! Ik had hem graag een knuffel willen gegeven. Wat ik daarom ook vooral zal herinneren aan deze lezing is dat je hoe dan ook kan blijven lachen!
Duurzame ideeën van de Dalai Lama
Ik was nog even bang dat mijn verwachtingen te hoog waren gezet. Alleen het horen van de naam Dalai Lama roept altijd iets bijzonders bij me op, dit is nog eens extra aangewakkerd tijdens mijn bezoek aan Tibet. Als spiritueel leider is hij voor velen een bron van inspiratie, maar wat kunnen we van de Dalai Lama leren als het gaat om duurzame ontwikkeling en de weg naar een betere wereld in het algemeen?
Een vriendelijke lach, en de eerste woorden:
‘ Als je de economie aan mij zou overlaten, dan zou het ineenstorten’. Iedereen die gekomen was om een hapklaar antwoord te vinden op de crisis was waarschijnlijk meteen gedesillusioneerd.
Toch bleef het daar niet bij: ‘hebzucht en speculatie brengen de economie in de war’ volgens de Dalai Lama. Maar hoe voorkom je dat dan?
‘Ethiek is niet alleen relevant maar bovenal belangrijk in het bedrijfsleven. Elke menselijke handeling is gedreven door innerlijke motivatie. Steef je naar innerlijke balans en compassie dan kan je de wereld objectiever zien. dan komt het goede handelen vanzelf. Oprecht, eerlijk en transparant, zo zou de economie moeten zijn.’
‘ Klimaat verandering is een heel, heel serieus probleem’, zei de Dalai Lama met een glimlach. ‘Niet een individueel probleem, of het probleem van een natie, maar het probleem van 6 miljard mensen.’ Dat vind ik een mooi besef.
‘Onze individuele welvaart hangt samen met de welvaart van de rest van de wereld, daarom is compassie zo belangrijk. Om zelf echt gelukkig te zijn, moeten we zorg dragen voor de rest van de wereld. Denk gewoon aan het welzijn van 6 miljard mensen en denk hoe zij gezondheid leven.’ Dat brengt nogal wat verantwoordelijkheidsgevoel met zich mee.
‘Een individu is heel klein, maar in de verandering van de wereld begint bij de individu. Met moed, beslistheid, voortdurende inspanning en de juiste motivatie kunnen we obstakels overkomen. Onze inspanningen zijn geen verspilde energie. Als we onze mind herscheppen, en zo de houding naar de wereld en andere mensen herscheppen zal dit uiteindelijk leiden tot dat moeilijke woord.’ Met een brede lach werd de tolk geraadpleegd. ‘Sustainability (duurzaamheid), wat een woord, voor sommige woorden is mijn tong niet goed gewapend.’
Wauw, dus het is aan onszelf!
Misschien is het wel echt zo simpel; Wat ik hiervan op kan steken is dat ik bij mijzelf moet beginnen, en aan de ander denk in mijn doen.
Mooie woorden en een goede boodschap, maar vooral zo’n positieve man! Ik had hem graag een knuffel willen gegeven. Wat ik daarom ook vooral zal herinneren aan deze lezing is dat je hoe dan ook kan blijven lachen!
Een vriendelijke lach, en de eerste woorden:
‘ Als je de economie aan mij zou overlaten, dan zou het ineenstorten’. Iedereen die gekomen was om een hapklaar antwoord te vinden op de crisis was waarschijnlijk meteen gedesillusioneerd.
Toch bleef het daar niet bij: ‘hebzucht en speculatie brengen de economie in de war’ volgens de Dalai Lama. Maar hoe voorkom je dat dan?
‘Ethiek is niet alleen relevant maar bovenal belangrijk in het bedrijfsleven. Elke menselijke handeling is gedreven door innerlijke motivatie. Steef je naar innerlijke balans en compassie dan kan je de wereld objectiever zien. dan komt het goede handelen vanzelf. Oprecht, eerlijk en transparant, zo zou de economie moeten zijn.’
‘ Klimaat verandering is een heel, heel serieus probleem’, zei de Dalai Lama met een glimlach. ‘Niet een individueel probleem, of het probleem van een natie, maar het probleem van 6 miljard mensen.’ Dat vind ik een mooi besef.
‘Onze individuele welvaart hangt samen met de welvaart van de rest van de wereld, daarom is compassie zo belangrijk. Om zelf echt gelukkig te zijn, moeten we zorg dragen voor de rest van de wereld. Denk gewoon aan het welzijn van 6 miljard mensen en denk hoe zij gezondheid leven.’ Dat brengt nogal wat verantwoordelijkheidsgevoel met zich mee.
‘Een individu is heel klein, maar in de verandering van de wereld begint bij de individu. Met moed, beslistheid, voortdurende inspanning en de juiste motivatie kunnen we obstakels overkomen. Onze inspanningen zijn geen verspilde energie. Als we onze mind herscheppen, en zo de houding naar de wereld en andere mensen herscheppen zal dit uiteindelijk leiden tot dat moeilijke woord.’ Met een brede lach werd de tolk geraadpleegd. ‘Sustainability (duurzaamheid), wat een woord, voor sommige woorden is mijn tong niet goed gewapend.’
Wauw, dus het is aan onszelf!
Misschien is het wel echt zo simpel; Wat ik hiervan op kan steken is dat ik bij mijzelf moet beginnen, en aan de ander denk in mijn doen.
Mooie woorden en een goede boodschap, maar vooral zo’n positieve man! Ik had hem graag een knuffel willen gegeven. Wat ik daarom ook vooral zal herinneren aan deze lezing is dat je hoe dan ook kan blijven lachen!
vrijdag 15 mei 2009
Yes!
We zijn er uit!
Na twee weken vergaderen, praten met dozijnen mensen, luisteren naar honderden voorgelezen statement en het lezen van duizenden papieren en na hat drinken van liters koffie….
De delegaties hebben ingestemd met de eindtekst. Een tekst vol mooie woorden over het verduurzamen van de wereld. Maar wat houd dit nou eigenlijk in? Pas als de leiders van individuele landen ook daadwerkelijk duurzame stappen gaan zetten in het thuisland heeft de 17e de Commission on Sustainable Development echt zin gehad. Zoals Minister Verburg aangaf in de eindspeech; tonight we planted the seeds for the a sustainable change’
Nu wachten ons alleen nog de negen flessen champagne van de Nederlandse delegatie.
Na twee weken vergaderen, praten met dozijnen mensen, luisteren naar honderden voorgelezen statement en het lezen van duizenden papieren en na hat drinken van liters koffie….
De delegaties hebben ingestemd met de eindtekst. Een tekst vol mooie woorden over het verduurzamen van de wereld. Maar wat houd dit nou eigenlijk in? Pas als de leiders van individuele landen ook daadwerkelijk duurzame stappen gaan zetten in het thuisland heeft de 17e de Commission on Sustainable Development echt zin gehad. Zoals Minister Verburg aangaf in de eindspeech; tonight we planted the seeds for the a sustainable change’
Nu wachten ons alleen nog de negen flessen champagne van de Nederlandse delegatie.
Yes!
We zijn er uit!
Na twee weken vergaderen, praten met dozijnen mensen, luisteren naar honderden voorgelezen statement en het lezen van duizenden papieren en na hat drinken van liters koffie….
De delegaties hebben ingestemd met de eindtekst. Een tekst vol mooie woorden over het verduurzamen van de wereld. Maar wat houd dit nou eigenlijk in? Pas als de leiders van individuele landen ook daadwerkelijk duurzame stappen gaan zetten in het thuisland heeft de 17e de Commission on Sustainable Development echt zin gehad. Zoals Minister Verburg aangaf in de eindspeech; tonight we planted the seeds for the a sustainable change’
Nu wachten ons alleen nog de negen flessen champagne van de Nederlandse delegatie.
Na twee weken vergaderen, praten met dozijnen mensen, luisteren naar honderden voorgelezen statement en het lezen van duizenden papieren en na hat drinken van liters koffie….
De delegaties hebben ingestemd met de eindtekst. Een tekst vol mooie woorden over het verduurzamen van de wereld. Maar wat houd dit nou eigenlijk in? Pas als de leiders van individuele landen ook daadwerkelijk duurzame stappen gaan zetten in het thuisland heeft de 17e de Commission on Sustainable Development echt zin gehad. Zoals Minister Verburg aangaf in de eindspeech; tonight we planted the seeds for the a sustainable change’
Nu wachten ons alleen nog de negen flessen champagne van de Nederlandse delegatie.
Een lijstje met alles of niets
Beste lezers, de onderhandelingen van de Verenigde Naties Commissie voor Duurzame Ontwikkeling zijn in volle gang. Bij sommige aanwezigen slaat depressie toe, anderen vinden nog de kracht om het langzame proces tot een goed einde te brengen. Maar er gebeuren ook leuke dingen binnen en buiten de VN in New Tork!
Hierbij een paar korte impressies van het geheel…
Vandaag komt een tekst die wordt geschreven aan de hand van de afgelopen onderhandelingsdagen. De delegaties moeten de tekst na intern overleg goedkeuren of afkeuren.
Iedere dag worden er meer slapende mensen in de UN conferentiezalen aangetroffen.
We praten met mensen.
De major groups zijn in dialoog gegaan met delegatieleden, naar onze mening een van de beste bijeenkomsten van de hele CSD.
We praten met mensen.
Michaela heeft een pakkende speech gegeven tijdens het dialoog en werd gefilmd door uitzinnige Nederlandse kamerleden.
Michaela krijgt op een of andere manier steeds kussens tegen haar kop. De ene dag wat meer dan de andere.
De Nederlandse jongeren zijn namens de hele Nederlandse delegatie aan het borrelen en spreken met interessante mensen.
Michaela heeft eelt op haar ellebogen gekregen, dat komt door de instructies van Don. Don heeft al een jaar eelt.
We praten met mensen.
De internationale jongerengroep is briljant.
We hebben een aantal oude bekenden aangetroffen hier, waaronder Ban Ki Moon, Prins Willem Alexander (die hier PVO genoemd wordt), Achim Steiner (VN milieuprogramma) en Yvo de Boer (VN klimaatsecretariaat).
We zijn stiekem gratis naar het Museum of Modern Art geweest.
We voelen ons New Yorkers, helemaal gewend.
Michaela geeft Don de schuld van het feit dat zij kussens tegen haar kop krijgt.
Don is onschuldig.
Wij zijn erg benieuwd wat de uitkomst van deze CSD gaat worden. We trekken een eindsprint en laten vandaag weten hoe de stand van zaken is.
Michaela en Don
Hierbij een paar korte impressies van het geheel…
Vandaag komt een tekst die wordt geschreven aan de hand van de afgelopen onderhandelingsdagen. De delegaties moeten de tekst na intern overleg goedkeuren of afkeuren.
Iedere dag worden er meer slapende mensen in de UN conferentiezalen aangetroffen.
We praten met mensen.
De major groups zijn in dialoog gegaan met delegatieleden, naar onze mening een van de beste bijeenkomsten van de hele CSD.
We praten met mensen.
Michaela heeft een pakkende speech gegeven tijdens het dialoog en werd gefilmd door uitzinnige Nederlandse kamerleden.
Michaela krijgt op een of andere manier steeds kussens tegen haar kop. De ene dag wat meer dan de andere.
De Nederlandse jongeren zijn namens de hele Nederlandse delegatie aan het borrelen en spreken met interessante mensen.
Michaela heeft eelt op haar ellebogen gekregen, dat komt door de instructies van Don. Don heeft al een jaar eelt.
We praten met mensen.
De internationale jongerengroep is briljant.
We hebben een aantal oude bekenden aangetroffen hier, waaronder Ban Ki Moon, Prins Willem Alexander (die hier PVO genoemd wordt), Achim Steiner (VN milieuprogramma) en Yvo de Boer (VN klimaatsecretariaat).
We zijn stiekem gratis naar het Museum of Modern Art geweest.
We voelen ons New Yorkers, helemaal gewend.
Michaela geeft Don de schuld van het feit dat zij kussens tegen haar kop krijgt.
Don is onschuldig.
Wij zijn erg benieuwd wat de uitkomst van deze CSD gaat worden. We trekken een eindsprint en laten vandaag weten hoe de stand van zaken is.
Michaela en Don
Een lijstje met alles of niets
Beste lezers, de onderhandelingen van de Verenigde Naties Commissie voor Duurzame Ontwikkeling zijn in volle gang. Bij sommige aanwezigen slaat depressie toe, anderen vinden nog de kracht om het langzame proces tot een goed einde te brengen. Maar er gebeuren ook leuke dingen binnen en buiten de VN in New Tork!
Hierbij een paar korte impressies van het geheel…
Vandaag komt een tekst die wordt geschreven aan de hand van de afgelopen onderhandelingsdagen. De delegaties moeten de tekst na intern overleg goedkeuren of afkeuren.
Iedere dag worden er meer slapende mensen in de UN conferentiezalen aangetroffen.
We praten met mensen.
De major groups zijn in dialoog gegaan met delegatieleden, naar onze mening een van de beste bijeenkomsten van de hele CSD.
We praten met mensen.
Michaela heeft een pakkende speech gegeven tijdens het dialoog en werd gefilmd door uitzinnige Nederlandse kamerleden.
Michaela krijgt op een of andere manier steeds kussens tegen haar kop. De ene dag wat meer dan de andere.
De Nederlandse jongeren zijn namens de hele Nederlandse delegatie aan het borrelen en spreken met interessante mensen.
Michaela heeft eelt op haar ellebogen gekregen, dat komt door de instructies van Don. Don heeft al een jaar eelt.
We praten met mensen.
De internationale jongerengroep is briljant.
We hebben een aantal oude bekenden aangetroffen hier, waaronder Ban Ki Moon, Prins Willem Alexander (die hier PVO genoemd wordt), Achim Steiner (VN milieuprogramma) en Yvo de Boer (VN klimaatsecretariaat).
We zijn stiekem gratis naar het Museum of Modern Art geweest.
We voelen ons New Yorkers, helemaal gewend.
Michaela geeft Don de schuld van het feit dat zij kussens tegen haar kop krijgt.
Don is onschuldig.
Wij zijn erg benieuwd wat de uitkomst van deze CSD gaat worden. We trekken een eindsprint en laten vandaag weten hoe de stand van zaken is.
Michaela en Don
Hierbij een paar korte impressies van het geheel…
Vandaag komt een tekst die wordt geschreven aan de hand van de afgelopen onderhandelingsdagen. De delegaties moeten de tekst na intern overleg goedkeuren of afkeuren.
Iedere dag worden er meer slapende mensen in de UN conferentiezalen aangetroffen.
We praten met mensen.
De major groups zijn in dialoog gegaan met delegatieleden, naar onze mening een van de beste bijeenkomsten van de hele CSD.
We praten met mensen.
Michaela heeft een pakkende speech gegeven tijdens het dialoog en werd gefilmd door uitzinnige Nederlandse kamerleden.
Michaela krijgt op een of andere manier steeds kussens tegen haar kop. De ene dag wat meer dan de andere.
De Nederlandse jongeren zijn namens de hele Nederlandse delegatie aan het borrelen en spreken met interessante mensen.
Michaela heeft eelt op haar ellebogen gekregen, dat komt door de instructies van Don. Don heeft al een jaar eelt.
We praten met mensen.
De internationale jongerengroep is briljant.
We hebben een aantal oude bekenden aangetroffen hier, waaronder Ban Ki Moon, Prins Willem Alexander (die hier PVO genoemd wordt), Achim Steiner (VN milieuprogramma) en Yvo de Boer (VN klimaatsecretariaat).
We zijn stiekem gratis naar het Museum of Modern Art geweest.
We voelen ons New Yorkers, helemaal gewend.
Michaela geeft Don de schuld van het feit dat zij kussens tegen haar kop krijgt.
Don is onschuldig.
Wij zijn erg benieuwd wat de uitkomst van deze CSD gaat worden. We trekken een eindsprint en laten vandaag weten hoe de stand van zaken is.
Michaela en Don
maandag 11 mei 2009
Rode Loper
Rode loper
Zilveren bestek, zilveren borden, zilveren zout en peper in de vorm van Chrysler en Empire, gigantisch wit tafelkleed, dure wijn, veel glazen, bedienden, uitzicht over East river, je naam op een bordje met ’je maintiendrai’ erop en de minister tegenover je aan tafel: je bent beland op de lunchbijeenkomst bij de Nederlandse ambassadeur naar de Verenigde Naties in New York.
Als jongerenvertegenwoordiger wordt soms de rode loper voor je uitgelegd, zonder dat je er om vraagt. Het is voor ons bijzonder om dit soort bijeenkomsten bij te mogen wonen.
Tijdens de ministeriële lunch werden de ‘major groups’ in de Nederlandse delegatie gevraagd wat hun bevindingen waren, na verschillende speeches van de minister en ambassadeurs.
Don is op eeder advies van de minister beleefd doch enigszins brutaal geweest tijdens zijn speech. Hij had in ieder geval wat voorbereidingstijd gehad. Michaela was in haar eigen wereldje aan het fantaseren wie het zilveren bestek voor haar neus al gebruikt zou hebben. Op dat moment werd ze opgeschrikt omdat ze het woord kreeg van minister Verburg, waar zij zich bijzonder goed uit wist te werken.
De regen vertraagde ons vertrek, waardoor we nog even konden genieten van het uitzicht over de bekende East River. In de wandelgangen werd ons door de directeur van het ministerie van Landbouw aangeboden om een meeting met minister Verburg en alle aanwezige jongeren te houden. Hier hebben we uiteraard gebruik van gemaakt vandaag, met Don als voorzitter. Verburg maakte zoals gewoonlijk een energieke indruk en inspireerde ons om actief het proces te beïnvloeden.
De onderhandelingen zijn in volle gang. De thema’s die besproken worden, worden aan de hand van de tekst van de voorbereidingsvergadering van februari tot in de puntjes doorgesproken. Er zijn machtsblokken, buitenstaanders, single issue states en tegenliggers. De zittingen duren lang en zijn saai… l a n g e n s a a i . . . soms tot middernacht. Het meeste gebeurt in de wandelgangen. Mensen spreken elkaar aan en doen hun best om de mening van hun achterban door te drukken in de definitieve tekst. Zo ook de jongeren.
Dit weekend hebben we iets veel coolers gedaan. We zijn van noord naar zuid Manhattan gejogd: 25 kilometer. Een mooie manier om de stad te verkennen. En Michaela is een rode loper.
Don Gerritsen en Michaela Hogenboom
Zilveren bestek, zilveren borden, zilveren zout en peper in de vorm van Chrysler en Empire, gigantisch wit tafelkleed, dure wijn, veel glazen, bedienden, uitzicht over East river, je naam op een bordje met ’je maintiendrai’ erop en de minister tegenover je aan tafel: je bent beland op de lunchbijeenkomst bij de Nederlandse ambassadeur naar de Verenigde Naties in New York.
Als jongerenvertegenwoordiger wordt soms de rode loper voor je uitgelegd, zonder dat je er om vraagt. Het is voor ons bijzonder om dit soort bijeenkomsten bij te mogen wonen.
Tijdens de ministeriële lunch werden de ‘major groups’ in de Nederlandse delegatie gevraagd wat hun bevindingen waren, na verschillende speeches van de minister en ambassadeurs.
Don is op eeder advies van de minister beleefd doch enigszins brutaal geweest tijdens zijn speech. Hij had in ieder geval wat voorbereidingstijd gehad. Michaela was in haar eigen wereldje aan het fantaseren wie het zilveren bestek voor haar neus al gebruikt zou hebben. Op dat moment werd ze opgeschrikt omdat ze het woord kreeg van minister Verburg, waar zij zich bijzonder goed uit wist te werken.
De regen vertraagde ons vertrek, waardoor we nog even konden genieten van het uitzicht over de bekende East River. In de wandelgangen werd ons door de directeur van het ministerie van Landbouw aangeboden om een meeting met minister Verburg en alle aanwezige jongeren te houden. Hier hebben we uiteraard gebruik van gemaakt vandaag, met Don als voorzitter. Verburg maakte zoals gewoonlijk een energieke indruk en inspireerde ons om actief het proces te beïnvloeden.
De onderhandelingen zijn in volle gang. De thema’s die besproken worden, worden aan de hand van de tekst van de voorbereidingsvergadering van februari tot in de puntjes doorgesproken. Er zijn machtsblokken, buitenstaanders, single issue states en tegenliggers. De zittingen duren lang en zijn saai… l a n g e n s a a i . . . soms tot middernacht. Het meeste gebeurt in de wandelgangen. Mensen spreken elkaar aan en doen hun best om de mening van hun achterban door te drukken in de definitieve tekst. Zo ook de jongeren.
Dit weekend hebben we iets veel coolers gedaan. We zijn van noord naar zuid Manhattan gejogd: 25 kilometer. Een mooie manier om de stad te verkennen. En Michaela is een rode loper.
Don Gerritsen en Michaela Hogenboom
Rode Loper
Rode loper
Zilveren bestek, zilveren borden, zilveren zout en peper in de vorm van Chrysler en Empire, gigantisch wit tafelkleed, dure wijn, veel glazen, bedienden, uitzicht over East river, je naam op een bordje met ’je maintiendrai’ erop en de minister tegenover je aan tafel: je bent beland op de lunchbijeenkomst bij de Nederlandse ambassadeur naar de Verenigde Naties in New York.
Als jongerenvertegenwoordiger wordt soms de rode loper voor je uitgelegd, zonder dat je er om vraagt. Het is voor ons bijzonder om dit soort bijeenkomsten bij te mogen wonen.
Tijdens de ministeriële lunch werden de ‘major groups’ in de Nederlandse delegatie gevraagd wat hun bevindingen waren, na verschillende speeches van de minister en ambassadeurs.
Don is op eeder advies van de minister beleefd doch enigszins brutaal geweest tijdens zijn speech. Hij had in ieder geval wat voorbereidingstijd gehad. Michaela was in haar eigen wereldje aan het fantaseren wie het zilveren bestek voor haar neus al gebruikt zou hebben. Op dat moment werd ze opgeschrikt omdat ze het woord kreeg van minister Verburg, waar zij zich bijzonder goed uit wist te werken.
De regen vertraagde ons vertrek, waardoor we nog even konden genieten van het uitzicht over de bekende East River. In de wandelgangen werd ons door de directeur van het ministerie van Landbouw aangeboden om een meeting met minister Verburg en alle aanwezige jongeren te houden. Hier hebben we uiteraard gebruik van gemaakt vandaag, met Don als voorzitter. Verburg maakte zoals gewoonlijk een energieke indruk en inspireerde ons om actief het proces te beïnvloeden.
De onderhandelingen zijn in volle gang. De thema’s die besproken worden, worden aan de hand van de tekst van de voorbereidingsvergadering van februari tot in de puntjes doorgesproken. Er zijn machtsblokken, buitenstaanders, single issue states en tegenliggers. De zittingen duren lang en zijn saai… l a n g e n s a a i . . . soms tot middernacht. Het meeste gebeurt in de wandelgangen. Mensen spreken elkaar aan en doen hun best om de mening van hun achterban door te drukken in de definitieve tekst. Zo ook de jongeren.
Dit weekend hebben we iets veel coolers gedaan. We zijn van noord naar zuid Manhattan gejogd: 25 kilometer. Een mooie manier om de stad te verkennen. En Michaela is een rode loper.
Don Gerritsen en Michaela Hogenboom
Zilveren bestek, zilveren borden, zilveren zout en peper in de vorm van Chrysler en Empire, gigantisch wit tafelkleed, dure wijn, veel glazen, bedienden, uitzicht over East river, je naam op een bordje met ’je maintiendrai’ erop en de minister tegenover je aan tafel: je bent beland op de lunchbijeenkomst bij de Nederlandse ambassadeur naar de Verenigde Naties in New York.
Als jongerenvertegenwoordiger wordt soms de rode loper voor je uitgelegd, zonder dat je er om vraagt. Het is voor ons bijzonder om dit soort bijeenkomsten bij te mogen wonen.
Tijdens de ministeriële lunch werden de ‘major groups’ in de Nederlandse delegatie gevraagd wat hun bevindingen waren, na verschillende speeches van de minister en ambassadeurs.
Don is op eeder advies van de minister beleefd doch enigszins brutaal geweest tijdens zijn speech. Hij had in ieder geval wat voorbereidingstijd gehad. Michaela was in haar eigen wereldje aan het fantaseren wie het zilveren bestek voor haar neus al gebruikt zou hebben. Op dat moment werd ze opgeschrikt omdat ze het woord kreeg van minister Verburg, waar zij zich bijzonder goed uit wist te werken.
De regen vertraagde ons vertrek, waardoor we nog even konden genieten van het uitzicht over de bekende East River. In de wandelgangen werd ons door de directeur van het ministerie van Landbouw aangeboden om een meeting met minister Verburg en alle aanwezige jongeren te houden. Hier hebben we uiteraard gebruik van gemaakt vandaag, met Don als voorzitter. Verburg maakte zoals gewoonlijk een energieke indruk en inspireerde ons om actief het proces te beïnvloeden.
De onderhandelingen zijn in volle gang. De thema’s die besproken worden, worden aan de hand van de tekst van de voorbereidingsvergadering van februari tot in de puntjes doorgesproken. Er zijn machtsblokken, buitenstaanders, single issue states en tegenliggers. De zittingen duren lang en zijn saai… l a n g e n s a a i . . . soms tot middernacht. Het meeste gebeurt in de wandelgangen. Mensen spreken elkaar aan en doen hun best om de mening van hun achterban door te drukken in de definitieve tekst. Zo ook de jongeren.
Dit weekend hebben we iets veel coolers gedaan. We zijn van noord naar zuid Manhattan gejogd: 25 kilometer. Een mooie manier om de stad te verkennen. En Michaela is een rode loper.
Don Gerritsen en Michaela Hogenboom
woensdag 6 mei 2009
Cool at UN
Wat zijn we toch cool aan het zijn in de kerkers van de VN.
Maar wat gebeurt hier nu eigenlijk? Delegatieleden van landen spreken plenair uit welke wijzigingen zij willen zien op de onderhandelingstekst die is opgesteld tijdens de voorbereidingssessie in februari. Dit is een lang proces en gaat soms over punten en komma’s.
Ja, en wat doen die jongeren daar dan? Wij hebben, net zoals alle andere jongeren hier, geen mogelijkheid om direct aanpassingen te doen aan deze tekst. Als we zelf geen initiatief zouden tonen, hadden we net zo goed twee weken bij de Mc Donalds kunnen zitten.
Maar wij doen ons uiterste best om toch de meningen van de Nederlandse jongeren onder de aandacht te brengen. We hebben de volgende manieren uitgevonden:
Gisteren is het position paper aan minister Verburg aangeboden. Wij willen iedereen die hieraan heeft meegewerkt hartelijk bedanken! We hebben Verburg een hardloopschoen gegeven, omdat Don vorig jaar in Central Park heeft gejogd met haar. In de schoen hadden we een cadeautje gedaan: sinterklaas is vroeg dit jaar. Het cadeau was een verlanglijst met de standpunten van de Nederlandse jongeren, die ze met een schaterlach in ontvangst heeft genomen (zie foto).
Gelukkig is dit niet de enige manier waarop de standpunten van de Nederlandse jongeren doorgedrukt worden hier bij de VN. We hebben inmiddels veel eelt op onze ellebogen gekregen.
Esther, een Nigeriaanse van 24 jaar, heeft een statement uitgesproken tijdens de openingssessie, met als kernzin: ‘we do care about what you say here, but our lives depend on how you implement these policies at home. So practice what you preach’. Dat juist een van de enige Afrikaanse jongeren het statement uitdroeg was al een statement op zich.
Ook is een gerecycled artikel gepubliceerd in de dagelijkse krant die hier gelezen wordt: ‘Outreach Issues’. We hebben ons weer uitgelaten over overconsumptie van vlees. Binnenkort komt er waarschijnlijk weer een artikel van ons in.
Verder hebben de jongeren ervoor gezorgd dat de VS standpunten van jongeren opnemen in hun aanpassingen op de tekst, die hopelijk ook in de uiteindelijke tekst komen te staan. Het gaat hier onder andere over onderwijs en bestrijden van kinderarbeid.
We zien het al weer: sometimes sustainability’s what you make it.
Maar wat gebeurt hier nu eigenlijk? Delegatieleden van landen spreken plenair uit welke wijzigingen zij willen zien op de onderhandelingstekst die is opgesteld tijdens de voorbereidingssessie in februari. Dit is een lang proces en gaat soms over punten en komma’s.
Ja, en wat doen die jongeren daar dan? Wij hebben, net zoals alle andere jongeren hier, geen mogelijkheid om direct aanpassingen te doen aan deze tekst. Als we zelf geen initiatief zouden tonen, hadden we net zo goed twee weken bij de Mc Donalds kunnen zitten.
Maar wij doen ons uiterste best om toch de meningen van de Nederlandse jongeren onder de aandacht te brengen. We hebben de volgende manieren uitgevonden:
Gisteren is het position paper aan minister Verburg aangeboden. Wij willen iedereen die hieraan heeft meegewerkt hartelijk bedanken! We hebben Verburg een hardloopschoen gegeven, omdat Don vorig jaar in Central Park heeft gejogd met haar. In de schoen hadden we een cadeautje gedaan: sinterklaas is vroeg dit jaar. Het cadeau was een verlanglijst met de standpunten van de Nederlandse jongeren, die ze met een schaterlach in ontvangst heeft genomen (zie foto).
Gelukkig is dit niet de enige manier waarop de standpunten van de Nederlandse jongeren doorgedrukt worden hier bij de VN. We hebben inmiddels veel eelt op onze ellebogen gekregen.
Esther, een Nigeriaanse van 24 jaar, heeft een statement uitgesproken tijdens de openingssessie, met als kernzin: ‘we do care about what you say here, but our lives depend on how you implement these policies at home. So practice what you preach’. Dat juist een van de enige Afrikaanse jongeren het statement uitdroeg was al een statement op zich.
Ook is een gerecycled artikel gepubliceerd in de dagelijkse krant die hier gelezen wordt: ‘Outreach Issues’. We hebben ons weer uitgelaten over overconsumptie van vlees. Binnenkort komt er waarschijnlijk weer een artikel van ons in.
Verder hebben de jongeren ervoor gezorgd dat de VS standpunten van jongeren opnemen in hun aanpassingen op de tekst, die hopelijk ook in de uiteindelijke tekst komen te staan. Het gaat hier onder andere over onderwijs en bestrijden van kinderarbeid.
We zien het al weer: sometimes sustainability’s what you make it.
Cool at UN
Wat zijn we toch cool aan het zijn in de kerkers van de VN.
Maar wat gebeurt hier nu eigenlijk? Delegatieleden van landen spreken plenair uit welke wijzigingen zij willen zien op de onderhandelingstekst die is opgesteld tijdens de voorbereidingssessie in februari. Dit is een lang proces en gaat soms over punten en komma’s.
Ja, en wat doen die jongeren daar dan? Wij hebben, net zoals alle andere jongeren hier, geen mogelijkheid om direct aanpassingen te doen aan deze tekst. Als we zelf geen initiatief zouden tonen, hadden we net zo goed twee weken bij de Mc Donalds kunnen zitten.
Maar wij doen ons uiterste best om toch de meningen van de Nederlandse jongeren onder de aandacht te brengen. We hebben de volgende manieren uitgevonden:
Gisteren is het position paper aan minister Verburg aangeboden. Wij willen iedereen die hieraan heeft meegewerkt hartelijk bedanken! We hebben Verburg een hardloopschoen gegeven, omdat Don vorig jaar in Central Park heeft gejogd met haar. In de schoen hadden we een cadeautje gedaan: sinterklaas is vroeg dit jaar. Het cadeau was een verlanglijst met de standpunten van de Nederlandse jongeren, die ze met een schaterlach in ontvangst heeft genomen (zie foto).
Gelukkig is dit niet de enige manier waarop de standpunten van de Nederlandse jongeren doorgedrukt worden hier bij de VN. We hebben inmiddels veel eelt op onze ellebogen gekregen.
Esther, een Nigeriaanse van 24 jaar, heeft een statement uitgesproken tijdens de openingssessie, met als kernzin: ‘we do care about what you say here, but our lives depend on how you implement these policies at home. So practice what you preach’. Dat juist een van de enige Afrikaanse jongeren het statement uitdroeg was al een statement op zich.
Ook is een gerecycled artikel gepubliceerd in de dagelijkse krant die hier gelezen wordt: ‘Outreach Issues’. We hebben ons weer uitgelaten over overconsumptie van vlees. Binnenkort komt er waarschijnlijk weer een artikel van ons in.
Verder hebben de jongeren ervoor gezorgd dat de VS standpunten van jongeren opnemen in hun aanpassingen op de tekst, die hopelijk ook in de uiteindelijke tekst komen te staan. Het gaat hier onder andere over onderwijs en bestrijden van kinderarbeid.
We zien het al weer: sometimes sustainability’s what you make it.
Maar wat gebeurt hier nu eigenlijk? Delegatieleden van landen spreken plenair uit welke wijzigingen zij willen zien op de onderhandelingstekst die is opgesteld tijdens de voorbereidingssessie in februari. Dit is een lang proces en gaat soms over punten en komma’s.
Ja, en wat doen die jongeren daar dan? Wij hebben, net zoals alle andere jongeren hier, geen mogelijkheid om direct aanpassingen te doen aan deze tekst. Als we zelf geen initiatief zouden tonen, hadden we net zo goed twee weken bij de Mc Donalds kunnen zitten.
Maar wij doen ons uiterste best om toch de meningen van de Nederlandse jongeren onder de aandacht te brengen. We hebben de volgende manieren uitgevonden:
Gisteren is het position paper aan minister Verburg aangeboden. Wij willen iedereen die hieraan heeft meegewerkt hartelijk bedanken! We hebben Verburg een hardloopschoen gegeven, omdat Don vorig jaar in Central Park heeft gejogd met haar. In de schoen hadden we een cadeautje gedaan: sinterklaas is vroeg dit jaar. Het cadeau was een verlanglijst met de standpunten van de Nederlandse jongeren, die ze met een schaterlach in ontvangst heeft genomen (zie foto).
Gelukkig is dit niet de enige manier waarop de standpunten van de Nederlandse jongeren doorgedrukt worden hier bij de VN. We hebben inmiddels veel eelt op onze ellebogen gekregen.
Esther, een Nigeriaanse van 24 jaar, heeft een statement uitgesproken tijdens de openingssessie, met als kernzin: ‘we do care about what you say here, but our lives depend on how you implement these policies at home. So practice what you preach’. Dat juist een van de enige Afrikaanse jongeren het statement uitdroeg was al een statement op zich.
Ook is een gerecycled artikel gepubliceerd in de dagelijkse krant die hier gelezen wordt: ‘Outreach Issues’. We hebben ons weer uitgelaten over overconsumptie van vlees. Binnenkort komt er waarschijnlijk weer een artikel van ons in.
Verder hebben de jongeren ervoor gezorgd dat de VS standpunten van jongeren opnemen in hun aanpassingen op de tekst, die hopelijk ook in de uiteindelijke tekst komen te staan. Het gaat hier onder andere over onderwijs en bestrijden van kinderarbeid.
We zien het al weer: sometimes sustainability’s what you make it.
maandag 4 mei 2009
Groot en Duurzaam?
Gisteren zijn we aangekomen in de stad die door velen als het centrum van de wereld wordt gezien. We hebben gedurende de eerste uurtjes in New York meteen maar even een duurzaamheidscheck van de stad gedaan.
Don heeft gerecyclede, sustainable schoenen gekocht op Broadway: gemaakt van gebruikte autobanden en hennep.
Op Fifth Avenue reed een sustainable hydrogen bus.
We hebben wel een liter sustainable coffee gedronken op Columbia University en op de sustainable organic market op Union Square hebben we een big organic apple gegeten.
Veel duurzaams te verkrijgen dus, alleen vragen we ons af hoe duurzaam het is om zo enthousiast te consumeren als sommige big apple bewoners. Opvallend zijn natuurlijk de grote dingen in New York. Grote coffees, grote pizza’s en uiteraard grote gebouwen. De droom om de hoogste wolkenkrabber, Empire State Building, te berennen, is helaas in het water gevallen.
Hier is zo veel te zien, zo veel te doen. Maar de eerste dag hebben we al direct vol gepland met een bijeenkomst met alle internationale jongeren die de CSD aantrekkelijk gaan maken. Tot onze vreugd zijn er in ieder geval 2 Afrikaanse jongerenvertegenwoordigers aanwezig, gefinancierd door de Duitse overheid. Wat een aantal, twéé. Terwijl een van de thema’s die besproken wordt ‘Afrika’ is. De speech van Don in februari bij de VN heeft duidelijk niet zo heel veel impact gehad, maar 2 is altijd beter dan nul. Deze 2 weken weer een kans.
De internationale jongeren zijn erg gedreven maar het proces tijdens de jongeren bijeenkomst was erg chaotisch. Gelukkig verloopt de echte CSD, die vandaag begint, gestructureerder, zoals iedereen verwacht van een VN-conferentie. De agenda staat al vast, de uitkomst zullen we pas over 2 weken weten.
Wij mogen ons best gaan doen om de stem van álle Nederlandse jongeren eens even lekker te laten horen. Wat vinden de Nederlandse jongeren dan? Ons perspectief daarop is terug te vinden bij publicaties: het position paper dat we deze CSD aan gaan bieden aan minister Gerda Verburg, de voorzitter van deze CSD.
Zowel formeel als informeel gaan wij deze standpunten aan de man (en vrouw) brengen.
Hopelijk is de uitkomst net zo duurzaam als de schoenen van Don en zo groot als de rest van New York.
Michaela Hogenboom en Don Gerritsen, VN jongerenvertegenwoordigers Duurzame Ontwikkeling
Don heeft gerecyclede, sustainable schoenen gekocht op Broadway: gemaakt van gebruikte autobanden en hennep.
Op Fifth Avenue reed een sustainable hydrogen bus.
We hebben wel een liter sustainable coffee gedronken op Columbia University en op de sustainable organic market op Union Square hebben we een big organic apple gegeten.
Veel duurzaams te verkrijgen dus, alleen vragen we ons af hoe duurzaam het is om zo enthousiast te consumeren als sommige big apple bewoners. Opvallend zijn natuurlijk de grote dingen in New York. Grote coffees, grote pizza’s en uiteraard grote gebouwen. De droom om de hoogste wolkenkrabber, Empire State Building, te berennen, is helaas in het water gevallen.
Hier is zo veel te zien, zo veel te doen. Maar de eerste dag hebben we al direct vol gepland met een bijeenkomst met alle internationale jongeren die de CSD aantrekkelijk gaan maken. Tot onze vreugd zijn er in ieder geval 2 Afrikaanse jongerenvertegenwoordigers aanwezig, gefinancierd door de Duitse overheid. Wat een aantal, twéé. Terwijl een van de thema’s die besproken wordt ‘Afrika’ is. De speech van Don in februari bij de VN heeft duidelijk niet zo heel veel impact gehad, maar 2 is altijd beter dan nul. Deze 2 weken weer een kans.
De internationale jongeren zijn erg gedreven maar het proces tijdens de jongeren bijeenkomst was erg chaotisch. Gelukkig verloopt de echte CSD, die vandaag begint, gestructureerder, zoals iedereen verwacht van een VN-conferentie. De agenda staat al vast, de uitkomst zullen we pas over 2 weken weten.
Wij mogen ons best gaan doen om de stem van álle Nederlandse jongeren eens even lekker te laten horen. Wat vinden de Nederlandse jongeren dan? Ons perspectief daarop is terug te vinden bij publicaties: het position paper dat we deze CSD aan gaan bieden aan minister Gerda Verburg, de voorzitter van deze CSD.
Zowel formeel als informeel gaan wij deze standpunten aan de man (en vrouw) brengen.
Hopelijk is de uitkomst net zo duurzaam als de schoenen van Don en zo groot als de rest van New York.
Michaela Hogenboom en Don Gerritsen, VN jongerenvertegenwoordigers Duurzame Ontwikkeling
Groot en Duurzaam?
Gisteren zijn we aangekomen in de stad die door velen als het centrum van de wereld wordt gezien. We hebben gedurende de eerste uurtjes in New York meteen maar even een duurzaamheidscheck van de stad gedaan.
Don heeft gerecyclede, sustainable schoenen gekocht op Broadway: gemaakt van gebruikte autobanden en hennep.
Op Fifth Avenue reed een sustainable hydrogen bus.
We hebben wel een liter sustainable coffee gedronken op Columbia University en op de sustainable organic market op Union Square hebben we een big organic apple gegeten.
Veel duurzaams te verkrijgen dus, alleen vragen we ons af hoe duurzaam het is om zo enthousiast te consumeren als sommige big apple bewoners. Opvallend zijn natuurlijk de grote dingen in New York. Grote coffees, grote pizza’s en uiteraard grote gebouwen. De droom om de hoogste wolkenkrabber, Empire State Building, te berennen, is helaas in het water gevallen.
Hier is zo veel te zien, zo veel te doen. Maar de eerste dag hebben we al direct vol gepland met een bijeenkomst met alle internationale jongeren die de CSD aantrekkelijk gaan maken. Tot onze vreugd zijn er in ieder geval 2 Afrikaanse jongerenvertegenwoordigers aanwezig, gefinancierd door de Duitse overheid. Wat een aantal, twéé. Terwijl een van de thema’s die besproken wordt ‘Afrika’ is. De speech van Don in februari bij de VN heeft duidelijk niet zo heel veel impact gehad, maar 2 is altijd beter dan nul. Deze 2 weken weer een kans.
De internationale jongeren zijn erg gedreven maar het proces tijdens de jongeren bijeenkomst was erg chaotisch. Gelukkig verloopt de echte CSD, die vandaag begint, gestructureerder, zoals iedereen verwacht van een VN-conferentie. De agenda staat al vast, de uitkomst zullen we pas over 2 weken weten.
Wij mogen ons best gaan doen om de stem van álle Nederlandse jongeren eens even lekker te laten horen. Wat vinden de Nederlandse jongeren dan? Ons perspectief daarop is terug te vinden bij publicaties: het position paper dat we deze CSD aan gaan bieden aan minister Gerda Verburg, de voorzitter van deze CSD.
Zowel formeel als informeel gaan wij deze standpunten aan de man (en vrouw) brengen.
Hopelijk is de uitkomst net zo duurzaam als de schoenen van Don en zo groot als de rest van New York.
Michaela Hogenboom en Don Gerritsen, VN jongerenvertegenwoordigers Duurzame Ontwikkeling
Don heeft gerecyclede, sustainable schoenen gekocht op Broadway: gemaakt van gebruikte autobanden en hennep.
Op Fifth Avenue reed een sustainable hydrogen bus.
We hebben wel een liter sustainable coffee gedronken op Columbia University en op de sustainable organic market op Union Square hebben we een big organic apple gegeten.
Veel duurzaams te verkrijgen dus, alleen vragen we ons af hoe duurzaam het is om zo enthousiast te consumeren als sommige big apple bewoners. Opvallend zijn natuurlijk de grote dingen in New York. Grote coffees, grote pizza’s en uiteraard grote gebouwen. De droom om de hoogste wolkenkrabber, Empire State Building, te berennen, is helaas in het water gevallen.
Hier is zo veel te zien, zo veel te doen. Maar de eerste dag hebben we al direct vol gepland met een bijeenkomst met alle internationale jongeren die de CSD aantrekkelijk gaan maken. Tot onze vreugd zijn er in ieder geval 2 Afrikaanse jongerenvertegenwoordigers aanwezig, gefinancierd door de Duitse overheid. Wat een aantal, twéé. Terwijl een van de thema’s die besproken wordt ‘Afrika’ is. De speech van Don in februari bij de VN heeft duidelijk niet zo heel veel impact gehad, maar 2 is altijd beter dan nul. Deze 2 weken weer een kans.
De internationale jongeren zijn erg gedreven maar het proces tijdens de jongeren bijeenkomst was erg chaotisch. Gelukkig verloopt de echte CSD, die vandaag begint, gestructureerder, zoals iedereen verwacht van een VN-conferentie. De agenda staat al vast, de uitkomst zullen we pas over 2 weken weten.
Wij mogen ons best gaan doen om de stem van álle Nederlandse jongeren eens even lekker te laten horen. Wat vinden de Nederlandse jongeren dan? Ons perspectief daarop is terug te vinden bij publicaties: het position paper dat we deze CSD aan gaan bieden aan minister Gerda Verburg, de voorzitter van deze CSD.
Zowel formeel als informeel gaan wij deze standpunten aan de man (en vrouw) brengen.
Hopelijk is de uitkomst net zo duurzaam als de schoenen van Don en zo groot als de rest van New York.
Michaela Hogenboom en Don Gerritsen, VN jongerenvertegenwoordigers Duurzame Ontwikkeling
zaterdag 2 mei 2009
UN Commission on sustainable development in New York
De komende twee weken gaan Don en ik de stem van de Nederlandse jongeren vertegenwoordigen bij de VN commissie voor duurzame ontwikkeling in New York.
Dit jaar is een belangrijk jaar voor de VN commissie. Gerda Verburg, de Nederlandse minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, zal de commissie voorzitten. Onderwerpen als landbouw, droogte, verwoestijning en Afrika staan op de agenda.
Hieronder meer informatie over The United Nations Commission on Sustainable Development (CSD) van Don:
The United Nations Commission on Sustainable Development (CSD) was established by the UN General Assembly in December 1992 to ensure effective follow-up of United Nations Conference on Environment and Development (UNCED), also known as the ‘Earth Summit’.
The Commission is responsible for reviewing progress in the implementation of Agenda 21 and the Rio Declaration on Environment and Development; as well as providing policy guidance to follow up the Johannesburg Plan of Implementation (JPOI) at the local, national, regional and international levels.
This practically entails to spur sustainable development in its widest sense around the world, by means of international cooperation.
The CSD members meet annually in New York, in two-year cycles, with each cycle focusing on clusters of specific thematic and cross-sectoral issues, outlined in its new multi-year programme of work (2003-2017).
During CSD 17 in May 2009, the thematic issues: Africa; land use; land; drought; desertification; agriculture; and water will be discussed for policy implementation.
The CSD is a special commission under ECOSOC, since it has opened its sessions to broad participation from both governmental and non-governmental actors. It supports a number of innovative activities, such as the Partnerships Fair, the Learning Centre and a series of panels, roundtables and side events.
The High-level segment features dialogue amongst ministers and ministers also hold a special dialogue session with Major Groups, which are women; farmers; business and industry; indigenous peoples; NGO’s; local authorities; workers and trade unions; scientific and technological communities; and children and youth.
Some UNCSD member states involve a youth representative into their official delegation, amongst which the Netherlands.
The role of a youth delegate is to convey a representative message of the youth’s opinion of their respective home member state, informally as well as formally throughout the conference.
Hence, youth representatives inform officials, participate in speech writing for delegates and occasionally give speeches themselves for the UN as well.
Importantly, a youth representative has to know what the opinion of youth in their member state actually is! Therefore, getting a lot of input from youth between 12-30 years old is essential.
This year’s CSD session is a very special one, since the Netherlands will hold the chair. Minister Verburg from agriculture, nature and food quality has the challenge to lead the discussions to a good end to further encourage sustainable development at the different scale levels, written down in a chair’s report. She’ll be given a strong and concise position paper prepared by the Dutch youth.
The CSD member states will gather between 2-16 May in New York. Let the negotiations start.
Dit jaar is een belangrijk jaar voor de VN commissie. Gerda Verburg, de Nederlandse minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, zal de commissie voorzitten. Onderwerpen als landbouw, droogte, verwoestijning en Afrika staan op de agenda.
Hieronder meer informatie over The United Nations Commission on Sustainable Development (CSD) van Don:
The United Nations Commission on Sustainable Development (CSD) was established by the UN General Assembly in December 1992 to ensure effective follow-up of United Nations Conference on Environment and Development (UNCED), also known as the ‘Earth Summit’.
The Commission is responsible for reviewing progress in the implementation of Agenda 21 and the Rio Declaration on Environment and Development; as well as providing policy guidance to follow up the Johannesburg Plan of Implementation (JPOI) at the local, national, regional and international levels.
This practically entails to spur sustainable development in its widest sense around the world, by means of international cooperation.
The CSD members meet annually in New York, in two-year cycles, with each cycle focusing on clusters of specific thematic and cross-sectoral issues, outlined in its new multi-year programme of work (2003-2017).
During CSD 17 in May 2009, the thematic issues: Africa; land use; land; drought; desertification; agriculture; and water will be discussed for policy implementation.
The CSD is a special commission under ECOSOC, since it has opened its sessions to broad participation from both governmental and non-governmental actors. It supports a number of innovative activities, such as the Partnerships Fair, the Learning Centre and a series of panels, roundtables and side events.
The High-level segment features dialogue amongst ministers and ministers also hold a special dialogue session with Major Groups, which are women; farmers; business and industry; indigenous peoples; NGO’s; local authorities; workers and trade unions; scientific and technological communities; and children and youth.
Some UNCSD member states involve a youth representative into their official delegation, amongst which the Netherlands.
The role of a youth delegate is to convey a representative message of the youth’s opinion of their respective home member state, informally as well as formally throughout the conference.
Hence, youth representatives inform officials, participate in speech writing for delegates and occasionally give speeches themselves for the UN as well.
Importantly, a youth representative has to know what the opinion of youth in their member state actually is! Therefore, getting a lot of input from youth between 12-30 years old is essential.
This year’s CSD session is a very special one, since the Netherlands will hold the chair. Minister Verburg from agriculture, nature and food quality has the challenge to lead the discussions to a good end to further encourage sustainable development at the different scale levels, written down in a chair’s report. She’ll be given a strong and concise position paper prepared by the Dutch youth.
The CSD member states will gather between 2-16 May in New York. Let the negotiations start.
UN Commission on sustainable development in New York
De komende twee weken gaan Don en ik de stem van de Nederlandse jongeren vertegenwoordigen bij de VN commissie voor duurzame ontwikkeling in New York.
Dit jaar is een belangrijk jaar voor de VN commissie. Gerda Verburg, de Nederlandse minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, zal de commissie voorzitten. Onderwerpen als landbouw, droogte, verwoestijning en Afrika staan op de agenda.
Hieronder meer informatie over The United Nations Commission on Sustainable Development (CSD) van Don:
The United Nations Commission on Sustainable Development (CSD) was established by the UN General Assembly in December 1992 to ensure effective follow-up of United Nations Conference on Environment and Development (UNCED), also known as the ‘Earth Summit’.
The Commission is responsible for reviewing progress in the implementation of Agenda 21 and the Rio Declaration on Environment and Development; as well as providing policy guidance to follow up the Johannesburg Plan of Implementation (JPOI) at the local, national, regional and international levels.
This practically entails to spur sustainable development in its widest sense around the world, by means of international cooperation.
The CSD members meet annually in New York, in two-year cycles, with each cycle focusing on clusters of specific thematic and cross-sectoral issues, outlined in its new multi-year programme of work (2003-2017).
During CSD 17 in May 2009, the thematic issues: Africa; land use; land; drought; desertification; agriculture; and water will be discussed for policy implementation.
The CSD is a special commission under ECOSOC, since it has opened its sessions to broad participation from both governmental and non-governmental actors. It supports a number of innovative activities, such as the Partnerships Fair, the Learning Centre and a series of panels, roundtables and side events.
The High-level segment features dialogue amongst ministers and ministers also hold a special dialogue session with Major Groups, which are women; farmers; business and industry; indigenous peoples; NGO’s; local authorities; workers and trade unions; scientific and technological communities; and children and youth.
Some UNCSD member states involve a youth representative into their official delegation, amongst which the Netherlands.
The role of a youth delegate is to convey a representative message of the youth’s opinion of their respective home member state, informally as well as formally throughout the conference.
Hence, youth representatives inform officials, participate in speech writing for delegates and occasionally give speeches themselves for the UN as well.
Importantly, a youth representative has to know what the opinion of youth in their member state actually is! Therefore, getting a lot of input from youth between 12-30 years old is essential.
This year’s CSD session is a very special one, since the Netherlands will hold the chair. Minister Verburg from agriculture, nature and food quality has the challenge to lead the discussions to a good end to further encourage sustainable development at the different scale levels, written down in a chair’s report. She’ll be given a strong and concise position paper prepared by the Dutch youth.
The CSD member states will gather between 2-16 May in New York. Let the negotiations start.
Dit jaar is een belangrijk jaar voor de VN commissie. Gerda Verburg, de Nederlandse minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, zal de commissie voorzitten. Onderwerpen als landbouw, droogte, verwoestijning en Afrika staan op de agenda.
Hieronder meer informatie over The United Nations Commission on Sustainable Development (CSD) van Don:
The United Nations Commission on Sustainable Development (CSD) was established by the UN General Assembly in December 1992 to ensure effective follow-up of United Nations Conference on Environment and Development (UNCED), also known as the ‘Earth Summit’.
The Commission is responsible for reviewing progress in the implementation of Agenda 21 and the Rio Declaration on Environment and Development; as well as providing policy guidance to follow up the Johannesburg Plan of Implementation (JPOI) at the local, national, regional and international levels.
This practically entails to spur sustainable development in its widest sense around the world, by means of international cooperation.
The CSD members meet annually in New York, in two-year cycles, with each cycle focusing on clusters of specific thematic and cross-sectoral issues, outlined in its new multi-year programme of work (2003-2017).
During CSD 17 in May 2009, the thematic issues: Africa; land use; land; drought; desertification; agriculture; and water will be discussed for policy implementation.
The CSD is a special commission under ECOSOC, since it has opened its sessions to broad participation from both governmental and non-governmental actors. It supports a number of innovative activities, such as the Partnerships Fair, the Learning Centre and a series of panels, roundtables and side events.
The High-level segment features dialogue amongst ministers and ministers also hold a special dialogue session with Major Groups, which are women; farmers; business and industry; indigenous peoples; NGO’s; local authorities; workers and trade unions; scientific and technological communities; and children and youth.
Some UNCSD member states involve a youth representative into their official delegation, amongst which the Netherlands.
The role of a youth delegate is to convey a representative message of the youth’s opinion of their respective home member state, informally as well as formally throughout the conference.
Hence, youth representatives inform officials, participate in speech writing for delegates and occasionally give speeches themselves for the UN as well.
Importantly, a youth representative has to know what the opinion of youth in their member state actually is! Therefore, getting a lot of input from youth between 12-30 years old is essential.
This year’s CSD session is a very special one, since the Netherlands will hold the chair. Minister Verburg from agriculture, nature and food quality has the challenge to lead the discussions to a good end to further encourage sustainable development at the different scale levels, written down in a chair’s report. She’ll be given a strong and concise position paper prepared by the Dutch youth.
The CSD member states will gather between 2-16 May in New York. Let the negotiations start.
‘Duurzaamheid hoeft niet suf te zijn’
Het nieuwe groene gezicht van de Nederlandse jongeren heet Michaela Hogenboom. ‘Duurzaamheid hoeft niet suf te zijn’.
Remco Tomesen
amsterdam
17-03-2009
Artikel in De Pers
Je kunt ook heel simpel over duurzaamheid praten, ontdekte Michaela Hogenboom laatst toen ze een workhsop over de millenniumdoelstellingen gaf aan een 2 VWO klas. ‘Wat is duurzaamheid?’, vroeg ze aan de klas. Een van de leerlingen, een jongen, antwoordde: dat is een beetje voorzichtiger zijn met je kleren, zodat je jongere broertje ze ook nog aan kan..
‘Kijk, dat is de kern. Zo’n antwoord inspireert me’, zegt Hogenboom. Over duurzaamheid moet je dan ook niet te ingewikkeld doen, vindt de 23-jarige studente, die vorige week in Amsterdam werd verkozen tot de nieuwe jongerenvertegenwoordiger Duurzame Ontwikkeling.
Twee jaar lang is ze de duurzame stem van Nederlandse jongeren, onder meer bij de Commission on Sustainable Development van de Verenigde Naties in New York en de aankomende klimaattop in Kopenhagen. Het eerste jaar samen met de huidige vertegenwoordiger en ‘senior’ Don Gerritsen, het tweede jaar neemt zij zelf als senior een nieuwe junior onder haar hoede.
Gevaar van de hype
Hogenboom en Gerritsen willen het bewustzijn over duurzame ontwikkeling onder jongeren vergroten en jongeren inspireren en betrekken. Maar is dat nog nodig, zijn jongeren ondertussen niet een beetje duurzaamheidsmoe? Hogenboom: ‘Er is zeker een hype losgebarsten. En een gevaar aan hypes is dat ze voorbij gaan. Ik zie het als belangrijke taak om te communiceren dat het geen tijdelijk fenomeen is’. Haar boodschap: duurzaamheid moet onderdeel worden van alle aspecten van het leven. In wat en hoeveel je eet en gebruikt. Maar ze gaat een stapje verder: het liefst zou ze zien dat jongeren zelf tot actie komen.
Dat klinkt activistisch. Hogenboom: ‘Dat bedoel ik helemaal niet. Zelf ben ik helemaal geen activistisch type’. Nee, een actieve bijdrage kun je als jongere ook gewoon via je studie leveren, vindt ze. Denk aan de bedrijfskundestudent die een businessplan schrijft over een duurzaam project. Hogenboom: ‘Het hoeft niet suf en dogmatisch te zijn’.
Nog heel lang op aarde
Om vertegenwoordiger te worden, moest Hogenboom ‘solliciteren’ bij de Nationale Jeugdraad, de organisatie die de vertegenwoordiging in het leven riep. De raad selecteerde twee kandidaten, die vorige week tegen elkaar streden in de Amsterdamse club Bitterzoet. Ze kreeg de meeste stemmen van de circa 130 aanwezigen.
In haar nieuwe functie wil de vierdejaars studente Human Resource& Quality Management aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen het land intrekken. Naar middelbare scholen, HBO-opleidingen en universiteiten. ‘Ik en de andere jongerenvertegenwoordiger Don Gerritsen, willen ontdekken wat er leeft onder jongeren. Gedreven jongeren zijn welkom om hun steentje bij te dragen in de adviescommissie duurzame ontwikkeling, waarin de inhoudelijke standpunten ondermeer ontwikkeld worden voor de VN conferenties.
Het is terecht dat er een speciale duurzame vertegenwoordiger voor jongeren is, vindt Hogenboom. ‘De kracht van jongeren is dat ze makkelijk met veranderingen om kunnen gaan en met vernieuwende oplossingen komen’. En, voegt ze toe: ‘Jongeren hebben sowieso het meeste baat bij duurzaamheid. Wij zullen het langst hier op aarde zijn’.
Remco Tomesen
amsterdam
17-03-2009
Artikel in De Pers
Je kunt ook heel simpel over duurzaamheid praten, ontdekte Michaela Hogenboom laatst toen ze een workhsop over de millenniumdoelstellingen gaf aan een 2 VWO klas. ‘Wat is duurzaamheid?’, vroeg ze aan de klas. Een van de leerlingen, een jongen, antwoordde: dat is een beetje voorzichtiger zijn met je kleren, zodat je jongere broertje ze ook nog aan kan..
‘Kijk, dat is de kern. Zo’n antwoord inspireert me’, zegt Hogenboom. Over duurzaamheid moet je dan ook niet te ingewikkeld doen, vindt de 23-jarige studente, die vorige week in Amsterdam werd verkozen tot de nieuwe jongerenvertegenwoordiger Duurzame Ontwikkeling.
Twee jaar lang is ze de duurzame stem van Nederlandse jongeren, onder meer bij de Commission on Sustainable Development van de Verenigde Naties in New York en de aankomende klimaattop in Kopenhagen. Het eerste jaar samen met de huidige vertegenwoordiger en ‘senior’ Don Gerritsen, het tweede jaar neemt zij zelf als senior een nieuwe junior onder haar hoede.
Gevaar van de hype
Hogenboom en Gerritsen willen het bewustzijn over duurzame ontwikkeling onder jongeren vergroten en jongeren inspireren en betrekken. Maar is dat nog nodig, zijn jongeren ondertussen niet een beetje duurzaamheidsmoe? Hogenboom: ‘Er is zeker een hype losgebarsten. En een gevaar aan hypes is dat ze voorbij gaan. Ik zie het als belangrijke taak om te communiceren dat het geen tijdelijk fenomeen is’. Haar boodschap: duurzaamheid moet onderdeel worden van alle aspecten van het leven. In wat en hoeveel je eet en gebruikt. Maar ze gaat een stapje verder: het liefst zou ze zien dat jongeren zelf tot actie komen.
Dat klinkt activistisch. Hogenboom: ‘Dat bedoel ik helemaal niet. Zelf ben ik helemaal geen activistisch type’. Nee, een actieve bijdrage kun je als jongere ook gewoon via je studie leveren, vindt ze. Denk aan de bedrijfskundestudent die een businessplan schrijft over een duurzaam project. Hogenboom: ‘Het hoeft niet suf en dogmatisch te zijn’.
Nog heel lang op aarde
Om vertegenwoordiger te worden, moest Hogenboom ‘solliciteren’ bij de Nationale Jeugdraad, de organisatie die de vertegenwoordiging in het leven riep. De raad selecteerde twee kandidaten, die vorige week tegen elkaar streden in de Amsterdamse club Bitterzoet. Ze kreeg de meeste stemmen van de circa 130 aanwezigen.
In haar nieuwe functie wil de vierdejaars studente Human Resource& Quality Management aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen het land intrekken. Naar middelbare scholen, HBO-opleidingen en universiteiten. ‘Ik en de andere jongerenvertegenwoordiger Don Gerritsen, willen ontdekken wat er leeft onder jongeren. Gedreven jongeren zijn welkom om hun steentje bij te dragen in de adviescommissie duurzame ontwikkeling, waarin de inhoudelijke standpunten ondermeer ontwikkeld worden voor de VN conferenties.
Het is terecht dat er een speciale duurzame vertegenwoordiger voor jongeren is, vindt Hogenboom. ‘De kracht van jongeren is dat ze makkelijk met veranderingen om kunnen gaan en met vernieuwende oplossingen komen’. En, voegt ze toe: ‘Jongeren hebben sowieso het meeste baat bij duurzaamheid. Wij zullen het langst hier op aarde zijn’.
‘Duurzaamheid hoeft niet suf te zijn’
Het nieuwe groene gezicht van de Nederlandse jongeren heet Michaela Hogenboom. ‘Duurzaamheid hoeft niet suf te zijn’.
Remco Tomesen
amsterdam
17-03-2009
Artikel in De Pers
Je kunt ook heel simpel over duurzaamheid praten, ontdekte Michaela Hogenboom laatst toen ze een workhsop over de millenniumdoelstellingen gaf aan een 2 VWO klas. ‘Wat is duurzaamheid?’, vroeg ze aan de klas. Een van de leerlingen, een jongen, antwoordde: dat is een beetje voorzichtiger zijn met je kleren, zodat je jongere broertje ze ook nog aan kan..
‘Kijk, dat is de kern. Zo’n antwoord inspireert me’, zegt Hogenboom. Over duurzaamheid moet je dan ook niet te ingewikkeld doen, vindt de 23-jarige studente, die vorige week in Amsterdam werd verkozen tot de nieuwe jongerenvertegenwoordiger Duurzame Ontwikkeling.
Twee jaar lang is ze de duurzame stem van Nederlandse jongeren, onder meer bij de Commission on Sustainable Development van de Verenigde Naties in New York en de aankomende klimaattop in Kopenhagen. Het eerste jaar samen met de huidige vertegenwoordiger en ‘senior’ Don Gerritsen, het tweede jaar neemt zij zelf als senior een nieuwe junior onder haar hoede.
Gevaar van de hype
Hogenboom en Gerritsen willen het bewustzijn over duurzame ontwikkeling onder jongeren vergroten en jongeren inspireren en betrekken. Maar is dat nog nodig, zijn jongeren ondertussen niet een beetje duurzaamheidsmoe? Hogenboom: ‘Er is zeker een hype losgebarsten. En een gevaar aan hypes is dat ze voorbij gaan. Ik zie het als belangrijke taak om te communiceren dat het geen tijdelijk fenomeen is’. Haar boodschap: duurzaamheid moet onderdeel worden van alle aspecten van het leven. In wat en hoeveel je eet en gebruikt. Maar ze gaat een stapje verder: het liefst zou ze zien dat jongeren zelf tot actie komen.
Dat klinkt activistisch. Hogenboom: ‘Dat bedoel ik helemaal niet. Zelf ben ik helemaal geen activistisch type’. Nee, een actieve bijdrage kun je als jongere ook gewoon via je studie leveren, vindt ze. Denk aan de bedrijfskundestudent die een businessplan schrijft over een duurzaam project. Hogenboom: ‘Het hoeft niet suf en dogmatisch te zijn’.
Nog heel lang op aarde
Om vertegenwoordiger te worden, moest Hogenboom ‘solliciteren’ bij de Nationale Jeugdraad, de organisatie die de vertegenwoordiging in het leven riep. De raad selecteerde twee kandidaten, die vorige week tegen elkaar streden in de Amsterdamse club Bitterzoet. Ze kreeg de meeste stemmen van de circa 130 aanwezigen.
In haar nieuwe functie wil de vierdejaars studente Human Resource& Quality Management aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen het land intrekken. Naar middelbare scholen, HBO-opleidingen en universiteiten. ‘Ik en de andere jongerenvertegenwoordiger Don Gerritsen, willen ontdekken wat er leeft onder jongeren. Gedreven jongeren zijn welkom om hun steentje bij te dragen in de adviescommissie duurzame ontwikkeling, waarin de inhoudelijke standpunten ondermeer ontwikkeld worden voor de VN conferenties.
Het is terecht dat er een speciale duurzame vertegenwoordiger voor jongeren is, vindt Hogenboom. ‘De kracht van jongeren is dat ze makkelijk met veranderingen om kunnen gaan en met vernieuwende oplossingen komen’. En, voegt ze toe: ‘Jongeren hebben sowieso het meeste baat bij duurzaamheid. Wij zullen het langst hier op aarde zijn’.
Remco Tomesen
amsterdam
17-03-2009
Artikel in De Pers
Je kunt ook heel simpel over duurzaamheid praten, ontdekte Michaela Hogenboom laatst toen ze een workhsop over de millenniumdoelstellingen gaf aan een 2 VWO klas. ‘Wat is duurzaamheid?’, vroeg ze aan de klas. Een van de leerlingen, een jongen, antwoordde: dat is een beetje voorzichtiger zijn met je kleren, zodat je jongere broertje ze ook nog aan kan..
‘Kijk, dat is de kern. Zo’n antwoord inspireert me’, zegt Hogenboom. Over duurzaamheid moet je dan ook niet te ingewikkeld doen, vindt de 23-jarige studente, die vorige week in Amsterdam werd verkozen tot de nieuwe jongerenvertegenwoordiger Duurzame Ontwikkeling.
Twee jaar lang is ze de duurzame stem van Nederlandse jongeren, onder meer bij de Commission on Sustainable Development van de Verenigde Naties in New York en de aankomende klimaattop in Kopenhagen. Het eerste jaar samen met de huidige vertegenwoordiger en ‘senior’ Don Gerritsen, het tweede jaar neemt zij zelf als senior een nieuwe junior onder haar hoede.
Gevaar van de hype
Hogenboom en Gerritsen willen het bewustzijn over duurzame ontwikkeling onder jongeren vergroten en jongeren inspireren en betrekken. Maar is dat nog nodig, zijn jongeren ondertussen niet een beetje duurzaamheidsmoe? Hogenboom: ‘Er is zeker een hype losgebarsten. En een gevaar aan hypes is dat ze voorbij gaan. Ik zie het als belangrijke taak om te communiceren dat het geen tijdelijk fenomeen is’. Haar boodschap: duurzaamheid moet onderdeel worden van alle aspecten van het leven. In wat en hoeveel je eet en gebruikt. Maar ze gaat een stapje verder: het liefst zou ze zien dat jongeren zelf tot actie komen.
Dat klinkt activistisch. Hogenboom: ‘Dat bedoel ik helemaal niet. Zelf ben ik helemaal geen activistisch type’. Nee, een actieve bijdrage kun je als jongere ook gewoon via je studie leveren, vindt ze. Denk aan de bedrijfskundestudent die een businessplan schrijft over een duurzaam project. Hogenboom: ‘Het hoeft niet suf en dogmatisch te zijn’.
Nog heel lang op aarde
Om vertegenwoordiger te worden, moest Hogenboom ‘solliciteren’ bij de Nationale Jeugdraad, de organisatie die de vertegenwoordiging in het leven riep. De raad selecteerde twee kandidaten, die vorige week tegen elkaar streden in de Amsterdamse club Bitterzoet. Ze kreeg de meeste stemmen van de circa 130 aanwezigen.
In haar nieuwe functie wil de vierdejaars studente Human Resource& Quality Management aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen het land intrekken. Naar middelbare scholen, HBO-opleidingen en universiteiten. ‘Ik en de andere jongerenvertegenwoordiger Don Gerritsen, willen ontdekken wat er leeft onder jongeren. Gedreven jongeren zijn welkom om hun steentje bij te dragen in de adviescommissie duurzame ontwikkeling, waarin de inhoudelijke standpunten ondermeer ontwikkeld worden voor de VN conferenties.
Het is terecht dat er een speciale duurzame vertegenwoordiger voor jongeren is, vindt Hogenboom. ‘De kracht van jongeren is dat ze makkelijk met veranderingen om kunnen gaan en met vernieuwende oplossingen komen’. En, voegt ze toe: ‘Jongeren hebben sowieso het meeste baat bij duurzaamheid. Wij zullen het langst hier op aarde zijn’.
Abonneren op:
Posts (Atom)